زرین فرهادی - دبیر آموزش و پرورش – دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی

مفهوم رشد اخلاقی در روانشناسی یکی از مفاهیم کلیدی می باشد این مفهوم به یک سلسله ارزشها و باورهای درونی اطلاق و به عنوان یکی از عوامل کنترل کننده رفتار محسوب می شود، طوری که فرد از یک قضاوت ساده نسبت به درست و نادرست فراتر می رود و به مقام تشخیص و به کار بستن اصول، تکالیف و قوانین اخلاقی می رسد. این پژوهش به تحلیل ارزشهای اخلاقی در نظریه های مختلف روانشناسی می پردازد، رویکرد تحلیل روانی یا روانکاوی دلیل اصلی ومنشاء درون سازی ارزشها را فشارهای اجتماعی برای مبادرت به اعمال مورد پذیرش جامعه، همانند سازی)با انگیزه پرهیز از دست دادن حمایت والدین( وهمچنین تک وین فراخود یا وجدان)با انگیزه پرهیز از احساس گناه( می داند. بر حسب رویکرد یادگیری اجتماعی هنجارهای اخلاقی در اصل پدیده ای بیرونی و اجتماعی بوده که از طریق فرایندهای تنبیه، پاداش و همچنین مشاهده و تقلید در خزانه ی رفتاری فرد جای می گیرد. از دیدگاه رویکرد رشدی- شناختی ارزشهای اخلاقی ناشی از تعامل فعال فرد با محیط خارج است که در خلال دو کنش مکمل یعنی هضم وجذب و در نهایت تعادل جویی صورت می پذیرد. هر چند همه ی رویکردها بر تعامل تعیین کننده های درونی و محیطی در درونی سازی ارزشها تاکید می ورزند اما رویکردهای روانکاوی یا تحلیل روانی و رویکرد اجتماعی نقش پدیده های اجتماعی- برونی را موثرتر می دانند و دیدگاه شناختی بر تعیین کننده های درونی تاکید بیشتری دارد

ارزشهای اخلاقی، رویکرد روانکاوی یا تحلیل روانی، رویکرد یادگیری اجتماعی، رویکرد شناختی