محسن عاصی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
زهره نعمتی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی یزد

کشور ایران با آسیب پذیری لرزه ای گروه های خاصی از ساخت و سازها مانند: ساختمانهای عمومی با مصالح غیر مسلح بنایی، ساختمان های پر جمعیت قدیمی در مراکز شهری، بافت های فرسوده، منازل مسکونی و سازه های بتنی روبرو است. شهرها مکان تجمع جمعیت و افزایش بارگذاری های محیطی و اقتصادی هستند، وجود این مساله مهم ضرورت کاهش آسیب پذیری در برابر زلزله را مطرح می کند. در این پژوهش ساختمانهای نواحی بافت فرسوده در شهر حمیدیا در برابر پیامدهای ناشی از زلزله از دید آسیب پذیری و مدیریت بحران بررسی شده است. برای آزمون فرضیه از روش تحلیل کمی از نوع توصیفی و همچنین بررسی ابعاد نظری بروش اسنادی و کتابخانه ای و نیز به روش پیمایشی و میدانی استفاده شده است. برای اندازه گیری میزان آسیب پذیری بافت فرسوده، شاخصهای موثر در آسیب پذیری مانند نوع مصالح، عمر بنا، کیفیت بنا، سطح زیر بنای واحدهای مسکونی(یا دانه بندی)، عرضمعابر(وضعیت دسترسی)، پایداری و وضعیت زیرساختهای شهری مورد بررسی قرار گرفته است

شهرحمیدیا ، زلزله ، بافت فرسوده ، مدیریت بحران ، آسیب پذیری