مرتضی فرامرز - کارشناسی ارشد (عضو باشگاه پژوهشگران جوان،دانشگاه آزاد اسلامی واحد البرز )
لادن عزیزی لرد - کارشناسی ارشد

نظارت همگانی، ابزاری است که مدیران را قادر میسازد از طریق مراقبت از چگونگی پیشرفت عملیات و تغییر و اصلاح لازم در آن، مانع انحراف تحقق هدفهای سازمان شوند، از این رو میتوان آن را عنصر جداییناپذیر برنامههای توسعه سازمان به شمار آورد .به عبارت دیگر صحت جهتگیری فعالیتها را برای نیل به اهداف مناسب، تائید میکند .بر همین اساس، فلسفه وجودی نظارت همگانی؛ حفظ پویایی و بقای پایدار سازمان است .نظارت همگانی؛ نمونه عینی حق حاکمیت ملی، حق مشارکت عمومی و حق نقد و اعتراض در ملت است .یکی از مسائل مهم در فلسفههای سیاسی معاصر، تبیین چرایی و میزان حضور شهروندان در صحنه مسائل اجتماعی است .اهداف این مقاله شامل شناسایی؛ رئوس نظارت همگانی، زمینههای نیاز به مشارکت شهروندان در حوزه نظارت، شناسایی روشهای ارتقای مشارکت شهروندان در حوزه نظارت و اثر مشارکت همگانی یا به نوعی نظارت همگانی بر توسعه سازمان است .در این زمینه،پیشنهاد م یشود که نظارت همگانی به عنوان بازویی در جهت ایجاد و حفظ توسعه سازمان به کار گرفته شود .همچنین توجه مدیرانرا بر اثربخشی، برنامهریزی، سازماندهی و هدایت فعالیتها سوق میدهد، که نتیجه آن توسعه سازمان است .مقاله حاضر بر اساس مرور پیشینه در حوزه نظری تنظیم شده است. نتایج نشان می دهد که نظارت همگانی به فائق آمدن بر محدودیتها و انحرافات آگاهانه و ناآگاهانه پیش روی سازمانها کمک می کند .و نیز با نظارت بر عملکرد و فعالیت سازمان میتوان عملکرد موجود را با عملکرد مناسب مقایسه نمود، شکافها را مشخص و راهکارهای لازم را ارائه نمود، که به نوبه خود موجب افزایش ارتقای عملکرد و توسعه سازمان میشود .بخش اصلی فرایند نظارت همگانی، این است، هر کجا لازم باشد، اقدامات اصلاحی به عمل می آید .آنچه مهم است، این است که مدیریت در مسیر برنامه ریزی مناسب برای دستیابی به هدفهای مشخص قرار گیرد و از سوی دیگر شرایط تصمیم گیری منطقی برای دستیابی به هدفهای مقرر فراهم شود .پس ابزارهای نظارت همگانی که به عنوان اهرمهای کنترل شناخته میشوند، میتوانند راهگشای تصمیمهای مدیریت در شرایط بحران سازمان باشند.

مشارکت سازمانی، نظارت همگانی، توسعه سازمان، ارزیابی عملکرد و کنترل سازمانی،آموزش سازمانی