علی آخوند زردینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی علوم و صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
محبت محبی - دانشیار گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
رضا فرهوش - استاد گروه علوم و صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
شادی بلوریان - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی افزودنیهای غذایی جهاد دانشگاهی مشهد

در چندین دهه ی اخیر، استفاده از انکپسولاسیون به منظور بهبود پایداری و رسانش ترکیبات زیست فعال و داروها مورد توجهه زیادی قرار گرفته است. در این راستا سیستم های رسانشی با مقیاس نانو (نانوحامل ها) به علت داشتن مزایایی از قبیل یکنواختی اندازه و شک ذرات، پایداری ترمودینامیکی و قابلیت افزایش حلالیت و زیست دسترس پذیری ترکیبات فعال جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند. نانوذرات لیپیدی جامد (SLN) یکی از این سیستمهای رسانشی میباشند که در حوزه داروسازی و غذایی مورد استفاده قرار میگیرند. این نانوحاملها را میتوان از جایگزینی لیپید جامد یا مخلوطی از لیپیدهایجامد به جای روغن مایع در نانوامولسیونهای روغن در آب، تهیه نمود. افزایش آگاهی مردم در رابطه با تاثیرات مثبت ترکیبات زیست فعال در بهبود سلامتی باعث گرایش تولیدکنندگان به سوی غنیسازی مواد غذایی با این ترکیبات شده است ولی ماهیت لیپوفی بسیاری از این ترکیبات زیست فعال و حساسیت آنها به شرایط ناطلوب باعث محدود شدن کاربرد آ نها در مواد غذایی آبی و نوشیدنیها میشود. یکی از راهکارهای پیشنهادی برای رفع این معضل استفاده از SLN می باشد هدف از این مبالعه مروری بر SLN به عنوان یک نانوحام با کاربردهای غذایی، مزایا و معایب این نانوحامل ، اجزای تشکیل دهنده، ساختارهای پیشنهادی، روشهای مختلف تولید همراه با مزایا و معایب آن و پارامترهای مهم در ارزیابی نانوحامل ها میباشد.

نانوذرات لیپیدی جامد، نانوانکپسولاسیون، نانوتکنولوژی، ارزیابی نانوحامل ها