عاطفه پهلوان - دانشجوی کارشناسی ارشدآبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
علی نجفی نژاد - استادیار گروه آبخیزداری و مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
واحد بردی شیخ - استادیار گروه آبخیزداری و مدیریت مناطق بیابانی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مشهد قلی مارامایی - کارشناس ارشد آبخیزداری، اداره منابع طبیعی استان گلستان

خاک به عنوان یک سیستم حیاتبخش و تاثیرگذار بر روی بقاء و تداوم فعالیت تمامی موجودات زنده و بویژه انسان حائز اهمیت فراوان میباشد. این اهمیت به اندازه ای است که هرگاه بین خاک و میزان بهرهبرداری عدم تعادلی بوجود آید و استفاده از اراضی بدون در نظرگرفتن استعداد بالقوه آن، انجام گیرد موجبات فرسایش تشدید شونده و نابودی تدریجی بستر حیاتی انسان و به مخاطره افتادن حیات نسلهای آتی را فراهم خواهد کرد. اگر چه جلوگیری کامل از فرسایش و رسوب ممکن نمیباشد ولی کاهش سرعت یا شدت آن امر ممکن و شدنی است. از آنجائیکه اطلاعات دقیق و صحیح از فرسایش در کشور بسیار کم است بین مقادیر اندازه گیری شده و برآوردها اختلاف زیادی مشاهده میشود. فقدان اندازه گیری دراز مدت فرسایش، مانع دستیابی به اعداد قابل اعتماد شده است. به همین منظور استفاده ازروشهای تجربی دربرآورد میزان فرسایش و رسوب در حوزه های آبخیز فاقد آمار اجتناب ناپذیر میباشد. برای این منظور جهت تعیین میزان دقت و مقایسه این روش ها با هم در این تحقیق دو روش MPSIAC و EPM برای برآورد فرسایش و رسوب حوزه آبخیز قویجق انتخاب گردید. در این مطالعه رسوب سالانه برآورد شده در روش MPSIAC و EPM به ترتیب 91958/61 و 97983/66 تن در سال برآورد گردید اما مقدار دقیق رسوب سالانه واقعی حوزه به دلیل عدم وجود ایستگاه هیدرومتری در حوزه مورد مطالعه قابل محاسبه نمیباشد با توجه به اینکه روش MPSIAC MPSIAC بر اساس شرایط موجود حوزه، فرسایش را برآورد مینماید لذا جهت برآوردفرسایش و رسوب در حوزه روش MPSIAC ارائه گردید

ا EPM، MPSIAC ، رسوب، فرسایش، قویجق