محمدجواد حیدری پردون - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران -سازه ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
کامبیز نرماشیری - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
رضا رهگذر - عضو هیات علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان

پهنه ایران از مناطق لرزه خیز جهان بوده و شاهد آن زلزله های متعددی می باشد که هر از چند گاه این خطه عزیز و تاریخی را در همکوبیده است. در اوایل قرن حاضر با تولد مصالح فولادی و بتنی به عنوان عناصر سازه ای در طرح و اجرای ساختمان ها، استفاده ازمصالح بنایی سنتی در ساختمان های با اهمیت و به ویژه در شهر های بزرگ رو به کاهش نهاد. با این وجود هنوز هم در بسیاری از شهرهاو تقریبأ اکثر مناطق روستایی ساختمان های بنایی قسمت اعظم بافت شهری را شامل می گردند. این ساختمان ها به دلیل عدم رعایتاصول و ضوابط فنی از ایمنی لازم برخوردار نیستند و متأسفانه در زمان وقوع زلزله بسیار آسیب پذیر می باشند. بهبود عملکردساختمان های مصالح بنایی نقش تعیین کننده ای در کاهش مخاطرات ناشی از زلزله دارد. از آنجائیکه در حال حاضر امکان تخریب اینگونه از ساختمان ها و جایگزینی آنها با سازه های مقاوم به دلیل تحمیل هزینه های گزاف مالی و توقف بهره برداری از سازه در یک بازهمشخص زمانی وجود ندارد، بنابراین لزوم یافتن روش هایی که ضمن رسیدن به سطح عملکرد مورد نظر(بهسازی نسبی)، از نظر زمان وهزینه اجرا و مطالعات به صرفه باشد لازم به نظر می رسد، که روش مقاوم سازی با شاتکریت پیرامونی و روش مقاوم سازی با کامپوزیت های FRP دو روش مناسب در این راستا می باشند. در این تحقیق برای مدل سازی و تحلیل از نرم افزار ABAQUS کمک گرفته شده است و دیوار بنایی غیر مسلح، به روش های مختلف مانند اجرای نوارهای قطری، نوارهای افقی در بالا و پایین دیوار، نوارهای قائم در دو کناره دیوار و نوارهایی در دور تا دور سطح دیوار در دو طرف دیوار با شاتکریت و FRP مدل شده است و در نهایت رفتار لرزه ای دیوار پس از مقاوم سازی بررسی و با هم مقایسه شده اند که در نهایت روش های مقاوم سازی با شاتکریت، عملکرد بهتری نسبت به روش های مقاوم سازی با FRP از خود نشان دادند.

ساختمان های مصالح بنایی، پوشش بتن مسلح، FRP، شاتکریت