علی شماعی - دانشیار دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه تربیت معلم
امین فرجی ملائی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تهران پژوهشگر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
آزاد عظیمی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت معلم تهران

برنامه ریزی همواره باهدف تنظیم عملیاتی است که بتوان هدف را دربهترین زمان و بابیشترین کیفیت به دست آورد برنامه ریزی منطقه ای نیز باهدف سامان مند نمودن الگوی توسعه دست به توزیع جمعیت فعالیت و به موازات آ«ها توزیع توسعه می زند دراین مقاله هدف بررسی شکاف منطقه ای درایران و ابعادتوسعه مرتبط باجنبه عینی کیفیت زندگی می باشد دراین راستا ازروش توصیفی تحلیلی استفاده شد ه و مجموعه 30شاخص مستخرج ازآمارنامه های مرکز امار 1385 به منظور تبیین سلسله مراتب توسعه درسطح مناطق استانها بااستفاده ازروش SPSS مورد تحلیل قرارگرفته اند نتایج بدست آمده حاکی ازآن است که فقدان برنامه ریزی منطقه ای درکشور منجر به ایجادتک قطبهای توسعه به ویژه درمناطق غیرمرزی و شکل گیری مناطق محروم درمناطق مرزی شده است درواقع آنچه که تحت عنوان برنامه ریزی منطقه ای درسالهای قبل و بعدازانقلاب درجریان بوده تنها برنامه ریزی منطقه یا برنامه ریزی برای مناطق خاص بوده است و این فرایند دریک روند چندساله قبل ازانقلاب تاحال منجر به افول استانداردهای زندگی برخی مناطق درمقابل مناطق دیگر و شکل گیری شکاف فضاییکیفیت زندگی درسطح مناطق کشور شده است

برنامه ریزی منطقه ای ، کیفیت زندگی ، مناطق ، ایران