هوشمند عطایی - استادیار گروه جغرافیا طبیعی دانشگاه پیام نور اصفهان
سادات هاشمی نسب - مدرس دانشگاه پیام نور اصفهان

یکی از آثار جرح و تعدیل های ناخواسته انسانی ایجاد آلودگی هوا در محیط های شهری بوده که میزان آلودگی هوا در محیط های شهری تابع ویژگی های مکانی، زمانی و هواشناسی می باشد. در این پژوهش به منظور بررسیآماری مکانی و زمانی آلودگی هوای شهر اصفهان از داده های روزانه سه ایستگاه پایش کیفیت آلودگی (میدان لاله آزادی، بزرگمهر) در محدوده شهر اصفهان طی سالهای 1386-1384 و داده های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک اصفهان استفاده شده است. به منظور تاثیرگذاری شرایط هواشناسی بر افزایش و کاهش آلودگی از فراسنج های دما، باد رطوبت نسبی، بارش و فشار در ارتباط با عمده ترین آلاینده هاNO و 2 SO2 ,CO بهره گیری شد. نتایج این بررسی نشان می دهد در روزهایی که سرعت باد کم و میزان فشار زیاد باشد آلودگی افزایش یافته و روزهایی که رطوبت نسبی افزایش یابد از مقدارCO و SO2 کاسته می گردد. فصل تابستان در شهر اصفهان آلوده ترین فصل سال بوده به طوریکه طی 3 سال مقدار عددی شاخص استاندارد آلودگی هوا بالای 120 محاسبه شده است

آلودگی هوا - آلاینده - شاخص استاندارد آلودگی هوا - شهر اصفهان