مهوش میرزابیگی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام
راضیه قدرجانی - دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر

امروزه موضوع احیای پیاده راها و پارک ها و توسعه پایدار آن، به صورت یک مسأله ای مهم در برنامه - ریزی های شهری درآمده است . در طول دهه های گذشته، اتکای بیش از حد شهرسازی مدرن به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ وساماندهی فضاهای پیاده که افول ارزشهای اجتماعی، فرهنگی، بصری و کاهش کیفیت محیط شهری را در این بافتها به همراه داشت. انتقادات در این زمینه بیشتر متوجه کیفیات کالبدی - فضایی و جنبه های نامطلوب اجتماعی حاصل از ایننظام شهرسازی بوده است . در این راستا، از راهکارهایی که برای طرح شهر مطلوب شهروندان در برابر اوضاع نابسامانشهرسازی مدرن، در عرصه شهرسازی جهان مطرح شده، میتوان به اشاره نمود . این جنبش، نه تنها سیمای کالبدی مراکز شهری را عوض کرده، بلکه تغییرات نوینی راستای در ارتقای کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی مردم به وجودآورده است . در این زمینه، مقاله حاضر، با روش تحلیلی و با استناد به مطالعات و بررسیهای میدانی در رابطه با محور خیابان پاسداران ایلام ، با هدف بررسی و شناخت پویش محورهای پیاده به عنوان بستر کالبدی حیات مدنی و تعاملات اجتماعی شهرها در راستای ساماندهی شهری به رشته تحریر درآمده است . یافته های تحقیق، حاکی از آن است که ساماندهی اینمحور موجب انطباق آن با سیاستهای پیاده گستری و افزایش تعاملات شده است؛ به گونه ای که پس از اجرای آن، مکانهای تجاری و کاربری های مرتبط با آن رونق گرفته است و با این روند، پیاده راه پاسداران ، نوید بخش چشم اندازروشن توسعه فضاهای تجاری و تفریحی بوده، با پذیرش گروههای مختلفی از شهروندان، زمینهای برای بالا بردن کیفیت زندگی اجتماعی)دسترسی به هوای سالم، تفریح خانوادگی، کسب نشاط و دوری از آلودگی ها و تنگی محیط مسکونی، پیاده روی، رفع خستگی، و گریز از یکنواختی زندگی( و غنا بخشیدن به فضای شهری را فراهم نموده است

تعاملات اجتماعی، ترویج پیاده گستری،احیای پیاده راه ها، پیاده راه پاسداران