کوروش اسفندیار - کارشناس ارشد رشته مدیریت جهانگردی، گرایش بازاریابی
محمدعلی شفیعی عربی - دانشجوی دکترای مدیریت گردشگری

جهانیشدن تغییرات و دگرگونیهایی در منابع، سرمایه و افراد ایجاد کرده است و رقابت بین شهرها را برای به دست آوردن توجه افراد و تأثیر بر بازارها، سرمایهگذاریها، تجارت و بازدیدکنندگان افزایش داده است. با توجه به ماهیت رقابتی بازارهایگردشگری و قابلیت جایگزینی بسیاری از مقاصد، به دلیل تشابه ویژگیها، متمایزسازی امری حیاتی برای مقاصد به شمار میرود و برندسازی ابزاری برای رسیدن به این مهم تلقی میشود. هر شهری با ویژگیها و مختصاتی که دارد میتواند خودبهخود تبدیلبه محلی درآمدزا از حضور گردشگران شود و با خلق، حفظ و نگهداری جاذبه های خود به این مهم، با استفاده از مفاهیم برندینگ،جامه عمل بپوشاند. مفهوم برند شهری از سوی دیگر ترکیبی از نمادها و ارزشهای محلی، هویت تاریخی، فرهنگ شهری، ویژگیهای اجتماعی و قومی، آثار و بناهای تاریخی، مناسبات ملی و بینالمللی و جذابیتها و امکانات منطقه ایست که مجموعهاین آمیزهها، تصویری از شهر القا میکنند. در این تصویر مقیاس درون یا برونمرزی با دیگر شهرها از منظر قدرت و اعتبار نامخود رقابت کرده و درنهایت باعث حداکثرسازی منافع شهروندی و جذب منابع مادی و معنوی بیشتر نسبت به رقبا، در بعد شهریمیشود. یکی از ابزارهای مهم برای تأمین این هدف، خلق و توسعه محصولات گردشگری شهرها و تبدیل آنها به هویتی برجستهو ملموس است. در این مقاله سعی بر آن است بر پایه مطالعات کتابخانهای و تحلیلهای صورتگرفته، به بررسی دیدگاهها و نگرشهای حاکم بر الگوهای ساخت برند شهری از طریق فعالیتهای بخش گردشگری پرداخته است و پس از شناسایی موانع و چالشهای رویاروی آن، راهکارهایی برای حل آن ارائه شود

ساخت برند شهری، گردشگری، سازمان مدیریت مقصد و جهانیشدن