صاحبعلی منافی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده فنی و مهندسی، شاهرود، ایران استادیار،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
علی اصغر روحانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده فنی و مهندسی، شاهرود، ایران استادیار،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
احمد علی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود

درتحقیق حاضر، تاثیر غلظت نانوذرات سیلیکا و دی اکسید تیتانیوم بر خواص آبگریزی بتن مورد مطالعه قرار گرفته است و شرایط بهینه ارزیابی شد و تشریح عملکرد پوشش های ابرآبگریز که در کار حاضر به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است به طوری که وقتی محلول نانویی به روش ریخته گری روی بتن اعمال می شود نانوذرات در بین خلل و فرج قرار می گیرند و شکاف ها را می پوشانند که سبب ایجاد زبری در ساختار سطحی بتن می شود زبری بالای موجود در سطح بتن پوشش داده شده سبب ابرآبگریزی آن شد در سطوح آبگریز زاویه تماس هر چه بالاتر باشد سطح آبگریزتر خواهد بود اگر این مقدار به 150 تا 180 درجه برسد سطح ابرآبگریز خواهد شد در زاویه 90 تا 120 درجه سطح به آبگریزی خواهد رسید و جهت بررسی خواص آبگریزی، پوششی ابرآبگریز و آبگریزی از نانوذرات سیلیکا و نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، بر روی بتن تهیه شد و خواص آن تحلیل گردید. بطوری که غلظت نانوذرات در پوشش مهمترین نقش را در آبگریزی و ابرآبگریزی ایفا می کنند با توجه به خاصیت آبدوستی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم هر چه غلظت آن در پوشش بالاتر رود از آبگریزی پوشش کاسته می شود در واقع وجود زبری در سطح پوشش و وجود انرژی سطحی پایین با افزودن نانوذرات سیلیکا امکان پذیر شد. در ادامه جهت تعیین آبگریزی پوشش از طریق آزمون تست زاویه تماس CA))، مورفولوژی ایجاد شده در سطح از طریق دستگاه میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) موردمطالعه قرارگرفت.

سیلیکا، دی اکسید تیتانیوم، بتن، ریخته گری محلولی، پوشش های آبگریز