کریم سلیمانی - استاد مرکزRS & GISدانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ص.پ. ۵۷۸ ساری- مازندران
مهوش غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

زمین لغزش به عنوان یکی از مخاطرات مهم طبیعی سالانه موجب خسارات فراوان مالی، جانی و تخریب منابع طبیعی میشود. در پژوهش حاضر به منظور مدل سازی و تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش در محدوده جاده ساری-کیاسر از دومدل فازی گاما و روش نسبت فراوانیFR استفاده شده است. نقشه زمین لغزش موجود و فاکتورهای مرتبط با زمین لغزش 17 فاکتور برای محدوده جاده ساری-کیاسر در شمال ایران فراهم گردید. دادههای 105 زمین لغزش رخ داده در این ) منطقه براساس عکسهای هوایی 1:25000 و مطالعات میدانی جمع آوری گردید. دادههای زمین لغزش به صورت تصادفی بهدو گروه 80 درصد برای مدلسازی و تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش و 20 درصد برای اعتبارسنجی تقسیم میشود. متعاقبا مدلهای مذکور جهت تهیه نقشه خطر زمین لغزش استفاده شد. نتایج اعتبار سنجی نقشههای پهنه بندی خطرزمین لغزش به وسیله نرخ موفقیت و پیش بینی به صورت درصد مساحت زیر منحنی تجمعی انجام شد. نتایج اعتبارسنجی نشان میدهد که نرخ موفقیت مدلهای نسبت فراوانی و فازی گاما به ترتیب92/05درصدو91/05ونرخ پیش بینی به ترتیب 92/73درصد و89/04درصد میباشد. این نتایج نشان میدهد که مدل نسبت فراوانی نسبت به مدل فازی گاما قابل بالاتری را داراست.

زمین لغزش، پهنه بندی خطر، فازی گاما، روش نسبت فراوانی، جاده ساری- کیاسر