محمد جاهد قدمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
خسرو دانشجو - دکتر ی تخصصی معماری، استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،ایران
سید غلامرضا اسلامی - دکتری تخصصی معماری، دانشیار دانشکده هنرو معماری، دانشگاه تهران، ایران

مراکز شهری در گذشته نه چندان دور قلب تپنده شهرها، محل تجمع، کانون انواع فعالیت ها و تلاقی شریان های حیاتی هر شهر به شمار می رفتند و حال باگذر زمان و فرسودگی این بافت ها و رویکردهای نامناسب مداخله به منظور بازآفرینی شاهد کم رنگ شدن نقش مراکز شهری می باشیم. این پژوهش اساسا در پی آن می باشد که با ببرسی انواع رویکردهای مداخله در مراکز شهری علل ناکارمدی رویکردهای مداخله مراکز شهری ایرانی را تبیین و نیز رویکرد متناسب را به منظور بازآفرینی مراکز شهری معرفی نماید. روش تحقیق این مقاله توصیفی – تحلیلی است. که شامل مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد. که پس از مروری بر مفاهیم پایه و مبانی نظری و تبیین تعاریف: بازآفرینی، پیشینه بازآفرینی مراکز شهری ایرانی و.. مرتبط با هدف پژوهش در نهایت علل ناکارمدی رویکردهای بازآفرینی مراکز شهری را با توجه به مقایسه تطبیقی مباحث مطرح شده به منظور ضرورت رهیافت رویکرد متناسب استنباط می نماید.

بازآفرینی، مراکز شهری، رویکردها