علی اصغر پورعزت - دانشیاردانشکده مدیریت دانشگاه تهران
آرمین فیروزپور - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت شهری دانشگاه تهران

تنظیم و ابلاغ چشم انداز بیست سالهکشور در افق 4141 را می توان نقطه عطفی در نظام برنامهریزی و توسعهکشورجهت ترسیم یک نقشه راه جامع به منظور دستیابی به رشد و توسعه متوازن و همه جانبه دانست. در این سند ملیاهداف کیفی و خصوصیات جامعه ایرانی به منظور تحقق توسعه یافتگی کشور و به نیل آینده مطلوب مشخص شده است. از آنجاکه این سند چارچوب کلی را به منظور دستیابی به اهداف مورد نظر مشخص نموده است،تطبیق کلیهبرنامههایتوسعهملی، منطقه ای و محلی با اهداف ذکر شده در آن ضروری به نظر می رسد.در این میان توسعه مدیریت محلی به مثابه نهاد خطمشیگذار و مجری برنامهها و پروژه های محلی و نماینده حکومت مرکزی در محیط محلی،نقش مهمی در کاهش نابرابری،توسعه عدالت اجتماعی، بهبود کیفیت زندگی شهری و ارتقا وضعیت توسعه دارد. نقششهر به منزله یک عامل توسعه و جایگاه مدیریت شهری در روند توسعه شهر و بهبود سکونتگاههای شهری، همسو سازی خط مشی های توسعه شهری با اسناد بالادستی و در راس آنها سند چشم انداز کشور و ایجاد ساختاری نظامیافته به منظور دستیابی به اهداف کلان ملی در مقیاس محلی با بهره گیری از ظرفیتهای مدیریت محلی، را ضروری می سازد.سیر تغییر در سطح انتظارات شهروندان از مدیریت شهری از یک سو، و تغییر در فناوری بهویژهفناوریحملونقل شرایطی را فراهم آورده است که دستیابی به شرایط پایدار را با روشهای کنونی اداره و توسعه شهر، ناممکن ساخته اند.باتوجه به تاکید سند چشم انداز بر لزوم تناسب بین برنامه های توسعه و خط مشی های توسعه پایدار، در این پژوهش، ضمن بررسیکاستیهای موجود درمسیرتحقق اهدافچشم انداز، ویژگیهای شهرهای آینده، مطابق با نظریه توسعهپایدار ترسیم می گردد. این پژوهش با اشاره به رویکرد حکمرانی خوب در اداره شهرها وانگاره رشد هوشمندشهری 4 ، فراگرد تحقق اهداف سند چشم انداز و نیل به توسعه پایدار شهری را مورد تامل قرار می دهد.

چشم انداز، شهر هوشمند، مدیریت شهر، توسعه پایدار، شهرهای آینده