CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

آینده مدیریت کلانشهرها و مجموعه های شهری

عنوان مقاله: آینده مدیریت کلانشهرها و مجموعه های شهری
شناسه ملی مقاله: URBANSD02_008
منتشر شده در اولین همایش ملی مدیریت شهری در افق 1404 در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:

غلامرضا کاظمیان - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی

خلاصه مقاله:
کلانشهرها و مجموعه های شهری در هر کشوری و از جمله ایران مظهر تمدن، پیشرفت و ترقی کشورها هستند.مجموعه های شهری به طورتصادفی ایجادنشده اند و درحقیقت برآیندتوسعه هستند .دارای اقتصادی قوی بوده و سهم قابل توجهی ازاشتغال و درآمد ملی را به خود اختصاص میدهند؛ و همچنین محل سکونت و تعامل اجتماعی و فرهنگی بخش قابل توجهی از جمعیت کشورها می باشند.5110631 نفر و به دنبال آن منطقه کلانشهری : در ایران کلانشهر بیش از شصت سال تهران در سال 5331 مجموعه شهری حدود چهل سال سابقه در نظام شهرنشینی و اسکان کشور دارند. این پدیده ها طی این دوره نه چندانکوتاه ، به لحاظ کمی و کیفی به سرعت رشد یافته و سهم فزاینده ای از حیات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور یافته اند. تعداد و رشد جمعیت، تعداد و رشد کارگاههای صنعتی و خدماتی، تعداد و رشد شاغلان، میزان و نرخ سرمایه گذاری، میزان وسهم از ترکیب اقشار و طبقات اجتماعی، سهم در تولید و اشاعه فرهنگ شهرنشینی، نقش الگویی در سبک ها و روشهای برنامه ریزی و مدیریت و ... شواهدی از این نقش و سهم فزاینده هستند. این در حالی است که افزایش جمعیت این مجموعه ها بدون ارایه خدمات و زیر ساختهای مناسب کیفیت زندگی در آنها رادر آینده کاهش داده و با کاهش کیفیت زندگی به تدریج این مجموعه ها نقش و اهمیت خود را به دلیل کاهش کارآیی و قدرت رقابت از دست خواهند داد. مشکلات مجموعه های شهری تا حدود زیادی ناشی از عدم تطابق و هماهنگی خصوصیات اقتصادی، اجتماعی و کارکردی آنها با نظامهای مدیریتی آنها است.به عبارت دیگر اگر مدیریت مجموعه های شهری متناسب با تغییر و تحولات اجتماعی واقتصادی که درآنهارخ میدهد تغییر نیابد نهتنها توانایی مجموعه های شهری برای مقابلهبا مشکلاتشان بهبود نخواهد یافت بلکه بر میزان مشکلات آنها افزوده خواهد شد. نیاز به اصلاح نظام حاکم بر مدیریت مجموعه های شهری روز به روز در حال افزایش است.مسایل مدیریت مجموعه هایشهری طی دهه های گذشته آنچنانکه باید مورد توجه قرار نگرفته اند. اغلب دولتها و از جمله دولت ایران تلاش چندانی دراین زمینه تا کنون به عمل نیاورده اند. رشد جمعیت مجموعه های شهری و رشد فیزیکی آنها همراه با افزایش مسایل و مشکلات اقتصادی و اجتماعی در آنها و نارسایی در خدمات و امکانات شهری و توزیع نابرابر آنها به علاوه روندهای جهانی شدن سوالاتی را در مورد نحوه توانایی سازمانهای شهری برای مقابله با این مسایل و مشکلات بوجود آورده اند.

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/344853/