سکینه مشجور - دانشجوی دکتری زیست دریا، دانشگاه هرمزگان
مرتضی یوسف زادی - عضو هیئت علمی دانشگاه هرمزگان
فاطمه حیدری - دانشجوی دکتری زیست دریا، دانشگاه هرمزگان

در سالیان اخیر توجه به کار بر روی هیدروژن به عنوان جایگزین سوخت های فسیلی افزایش یافته است. موانع علمی این امر که به موانع اقتصادی آن دامن زده است موجب شده که کمتر از آن به عنوان یک منبع سوخت یاد شود، هرچند هم اکنون تحقیقات علمی این امر را امکانپذیر ساخته اند.کلیه سیستم های بیوهیدروژن اعم از نوری و غیر نوری فرم های حیات فتوسنتتیک اند، که بعنوان ابزارهایی برای کسب انرژی نوری و متعاقباً تبدیلآن به انرژی آزاد ترکیبات ارگانیکی مورد بهره برداری قرار گرفته اند و هدف بهبود سرعت تولید بیوهیدروژن و بازده نهایی تولیدی بوده است. اخیراًدو تکنولوژی اصلی با استفاده از ارگانیسم های فتوسنتتک توسعه یافته است. نخست سوخت زیستی که در آن تولید سوخت با روش های تخمیریهتروتروفیک مبتنی بر گیاهان است و البته وسعت تولیدی آن کوچک مقیاس است. دوم یک تکنولوژی است که میکروارگانیسم های مهندسی شدهرا بعنوان واحدهای کاتالیکی تولید کننده سوخت های زیستی بطور خارج سلولی طی یک فرآیند ضرورتاً پیوسته و مداوم بکار می گیرد و با بهینهسازی نور ورودی به داخل فتوبیوراکتور و توسعه سیستم های تولید دو مرحله ای توسط جلبک سبز، تولید هیدروژن را بهبود می بخشد. میکروجلبک ها و سیانوباکتری ها دارای ساختار ژنتیکی، آنزیمی، متابولیکی و انتقال الکترون می باشند که می توانند هیدروژن را از طریق نور تولید کنند. بهینهسازی شرایط محیط کشت مثل شدت نور، pH ، دما، محتوای مواد مغذی و حفظ فشار جزئی پایین هیدروژن نیز می تواند باعث افزایش تولیدات آنهاشود. از این رو پیش بینی ها نشان می دهد که این سیستم های تولیدی، می توانند تولید کننده ی مهم ترین منابع انرژی تا سال 2122 باشند. در این بررسی هدف ما تولید هیدروژن فتوبیولوژیک توسط سیانو باکتری ها و میکرو جلبکها و بررسی جنبه های علمی و فنی کاربری این روش تولید هیدروژن است.

بیوهیدروژن؛ سوخت زیستی؛ فتوبیوراکتور؛ جلبک سبز؛ سیانوباکتری