الهام کیانی - مرکز بین المللی تحقیقات بیابان، دانشگاه تهران
حمیدرضا ناصری - مرکز بین المللی تحقیقات بیابان، دانشگاه تهران
سید محمد جعفری - دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران

به مجموعه درختان و فضای سبز موجود در محیط زندگی شهری که سیمایی جنگلی پیدا کنند، جنگل شهری میگویند. به کلیه اقداماتی که درمدیریت این جنگلها به کار گرفته میشود جنگلداری شهری گفته میشود. در این مطالعه، پارک جنگلی چیتگر به عنوان یکی از بزرگترین و وسیعترین پارکهای جنگلی کشور مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف اصلی این مطالعه پاسخگویی به سوالات بنیادی در زمینه پوشش گیاهی، مدیریت و مطالعات علمی انجامشده در مورد پارک بود. جمع آوری داده در مورد پارک جنگلی چیتگر به دو روش مشاهدات میدانی و بررسی کتابخانهای صورت گرفت. در قسمت مشاهدات میدانی طی چهار بازدید میدانی از پارک اقدام به ثبت داده های پوشش گیاهی گردید. طی مراجعات متعدد به سازمانهای مربوطه و با جستجو در پایگاههای دادهای معتبر علمی ، تمامی مطالعات موجود مربوط به پارک جمع آوری گردید تا بتوان فرامطالعه جامعی در مورد پارک انجام داد. ). بر این اساس، 6790650 متر مربع از مساحت پارک به جنگلکاری اختصاص داده شده است و پس از آن چمنکاری و درختان معابر بیشترین سطح پوشش را به خود اختصاص می- دهند. گیاهان یکساله و دایمی به همراه رزکاری کمترین درصد پوشش را در این پارک نشان میدهند. بر اساس نتایج حاصل از این بررسی، بیشترین تعداد مطالعات مربوط به پارک جنگلی چیتگر از نوع ترکیبی و کمترین تعداد مطالعات در پارک مربوط به پوشش گیاهی میباشد. در این مطالعه، مهمترین تهدیدهای مطرح در مورد این پارک جنگلی مورد بررسی قرار گرفته است. روشن است که اگر تهدیدهای مطرح در مورد پارک و تعداد مطالعات موجود را باهم مقایسه کنیم، عدم هماهنگی مطالعات و فعالیتهای علمی با نیازهای این اکوسیستم شهری نمود بیشتری پیدا خواهد کرد.

اکولوژی، جنگلداری شهری، فرامطالعه، پارک جنگلی چیتگر، پوشش گیاهی