علی زارعی جلال آبادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه گیاه پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز واحد شیراز، ایران
صدیقه محمدی - استادیار گروه گیاه پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز واحد شیراز، ایران
محمد مرادی - استادیار موسسه تحقیقات پسته کشور، رفسنجان،ایران

سرخشکیدگی درختان پسته یک بیماری جدی در مناطق پسته کاری کشور می باشد که اکثر ارقام پسته که تحت تاثیر استرس های زنده و غیر زنده قرار می گیرند، به آن مبتلا می گردند. به طور کلی این بیماری در سال هایی که شرایط آب و هوایی و هم چنین محیطی مناسب برای رشد درختان پسته وجود نداشته باشد از شدت بیشتری برخوردار می باشد . در این راستا و با توجه به اهمیت این بیماری سعی گردید تا کاربرد روش های شیمیایی بر روی عامل این بیماری در شرایط آزمایشگاهی و هم چنین روی سرشاخه های درختان پسته (به عنوان یک روش قابل اعتماد برای کاربرد های باغی) مورد تحقیق قرار گیرد. مبارزه شیمیایی با عامل بیمارگر با استفاده ازهفت نوع قارچ کش بنومیل، ارتیوا، اکسی کلرور مس، مانکوزب، الیت، تیلت و رورال تی اس ، در شرایط آزمایشگاهی بر روی محیط کشت PDA ، با دوزهای مختلف 5، 10، 25، 50ppm قارچ کش های مذکور، با محیط های کشت مخلوط و پس از انعقاد، بر روی آن ها قارچ Paecilomyces کشت و پس از قرار دادن آن ها در داخل دستگاه انکوباتور به مدت یک هفته، اقدام به ارزیابی عملکرد سموم مذکور در چگونگی، جلوگیری از رشد قارچ بیمارگر گردید. قارچ کش های بنومیل و رورال تی اس ، بیشترین تأثیر را در بازدارندگی و کاهش رشد عامل بیماری زا داشتند. در آزمون مقایسه میانگین تاثیر قارچ کش های مختلف در پیشگیری از شانکر (به روش عمودی) بر روی سر شاخه های آلوده شده به قارچ بیمارگر، مشخص گردید قارچ کش ارتیوا و الیت بیشترین تاثیر را بر بیمارگر دارند و در همین آزمون و به روش افقی قارچ کش بنومیل بیشترین تاثیر را بر بیمارگر و کاهش طول شانکر را داشت.

مبارزه شیمیایی، قارچ کش، سرخشکیدگی درختان پسته