خلیل الله کاظمی - معاون خدمات و محیط زیست شهری شهرداری مشهد و دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری
مجتبی شاکری روش - مدیریت محیط زیست شهری و توسعه پایدار شهرداری مشهد و کارشناس ارشد مهندسی صنایع
موسی رستگار - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، مشاور جوان معاونت خدمات و محیط زیست شهری شهرداری مشهد
سینا صیادی - کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی گرایش بیابان زدایی دانشگاه تهران

امروزه آلودگی هوا از مسائل عمده شهرهای بزرگ جهان محسوب می شود و به یکی از چالش های اصلیمدیریتی در کشور ایران تبدیل شده است. کلانشهر مشهد در سال های اخیر با افزایش جمعیت، حجم بالایزایر و افزایش تعداد خودروها در سطح شهر مواجه بوده است و این روند وضعیت آلودگی هوای شهر مشهدرا تشدید نموده است. مقاله حاضر وضعیت آلودگی هوای شهر مشهد در پنج ماه نخست سال 1393 موردارزیابی و بررسی قرار می دهد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی می باشد. داده های این پژوهش از تعداد 10 ایستگاه فعال سنجش کیفیت هوا در نقاط مختلف شهر جمع آوری و سپس تجزیه وتحلیل گردیده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که که ایستگاه تقیآباد و ایستگاه خیام به ترتیببیشترین میزان آلودگی در سطح شهر مشهد ثبت نموده است. لازم به ذکر است که که این ایستگاه ها درمحدوده مرکزی شهر و در مسیر بالاترین رفت و آمد شهری قرار دارند. همچنین ایستگاه صدف و ایستگاهویلا کمترین آلودگی هوا را در محدوده غربی شهرمشهد ثبت نموده است. بررسی ها نشان می دهد که درتمامی ماه ها به غیر از تیر ماه، بیشترین میزان آلودگی در نواحی مرکزی شهر مشهد قرار دارد. علت این امر رامی توان در میزان تردد خودروها در مناطق مرکزی و ترافیک دنبال کرد و در تیر ماه به علت وزش بادهایشرقی همراه با گرد و خاک سبب انتقال نواحی آلوده به مناطق شرقی شهر مشهد شده است.

آلودگی محیط زیست شهری، آلودگی هوا، شاخص کیفیت هوا، کلانشهر مشهد