عبدالحمید میمندی پاریزی - گروه آموزشی علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
غلامرضا زیدآبادی نژاد - شبکه دامپزشکی استان کرمان، شهربابک، ایران

15 قطعه خرگوش نیوزیلندی سفید انتخاب و به سه گروه مساوی (گروه کنترل و دو گروه درمانی) تقسیم شدند. پس از آماده سازی جراحی و بیهوشی عمومی، در شرایط استریل، استخوان زند زبرین دست راست تمامی خرگوش ها به صورت عرضی از وسط بریده (شکسته) شد و هیچگونه تثبیت (داخلی یا خارجی) به کار برده نشد. استخوان شکسته شد گروه د وم با 20 میکروامپر و گروه سوم با 40 میکروامپر جریان مستقیم ثابت به مدت 42 روز تحریک گردید و در گروه کنترل، تحریک الکتریکی صورت نگرفت. در روزهای صفر، 21 و 42 بعد از عمل از کلیه خرگوش ها رادیوگرافی به عمل آمد و بررسی های کلینیکی صورت گرفت. پس از 42 روز خرگوش ها معدوم گردیده، استخوان شکسته شده و استخوان سالم اندام م قابل خارج گردیده و سپس تحت تست خمش قرار گرفتند. لنگش جزئی در اندام عمل شده تا آخر دوره مشاهده گردید. از لحاظ رادیوگرافی در روز 21 بعد از عمل در گروه های درمانی میزان تشکیل کالوس نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. ثبات شکستگی در کلیه گروه ها در تمام طول د وره مطلوب و در هر سه گروه وضعیت مشابه بود. تخریب کامل کاتد و کاهش دانسیته استخوان در مواردی از گروه سوم در روز 42 مشاهده گردید. از لحاظ بیومکانیکی هیچگونه اختلاف آماری معنی داری در فاکتورهای محاسبه شده بین گروه سوم با گروه کنترل و همینطور بین گروه دوم (به جز در فاکتور حداکثر استرس) با گروه کنترل وجود نداشت. در مقایسه دو گروه تحریک الکتریکی، افزایش معنی داری در حداکثر استرس و نیروی تسلیم (p<0.01) در گروه دوم نسبت به گروه سوم مشاهده گردید.

تحریک الکتریکی، ترمیم شکستگی، استخوان زند زبرین، خرگوش