صادق رهبری - گروه آموزشی انگل شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
سیدمحمدمهدی کیایی - گروه آموزشی بهداشت و تغذیه دام و طیور دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهرداد مدیرصانعی - گروه آموزشی بهداشت و تغذیه دام و طیور دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران، ایران
مدیرصانعی

هدف: مقایسه بین روشهای مختلف مورد استفاده جهت ایجاد ایمنی در ماکیان با سویه پیش رس ایمریاتنلا. طرح: طرح کاملاً تصادفی. حیوانات: تعداد 360 قطعه جوجه یکروزه گوشتی از نژاد آرین. روش: جوجه های مورد آزمایش به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند به طوری که هر گروه به چهار زیر گروه 30 قطعه ای تقسیم شده و هر زیر گروه درون یک پن مجزا و بر روی بستری از تراشه چوب نگهداری شدند. یکی از گروههای ازمایشی به عنوان گروه شاهد (غیر ایمن) منظور گردید. برای ایجاد ایمنیت در سه گروه دیگر به ترتیب از روشهای خوراکی (دهانی)، تلقیح داخل چشمی و تلقیح داخل کلواکی استفاد شد. جوجه هی هر چهار گروه در فاصله 28 روز بعد از ایمن سازی با تعداد 20000 عدد ااسیست های گدار ایمریاتنلا به ازای هر پرنده، مورد چالش قرار گرفتند. جستجوی ااسیست های کوکسیدیایی در نمونه های مدفوع و بستر تا 9 روز پس از آلوده کردن جوجه ها و تعیین تعداد ااسیست ها در هر گرم از نمونه های بستر تا هفته نهم دوره پرورش ادامه یافت. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون تجزیه واریانس، آزمون توکی برای مقایسه بین میانگین ها. نتایج: نتایج حاصل نشان د ادند که میزان دفع ااسیست در هر گرم مدفوع در گروه شاهد به طور بسیار معنی داری بالاتر از گروه های ایمن شده بود (P<0/01). کمترین تعداد دفع ااسیست در گروه های ایمن شده مربوط به جوجه های ایمن شده از راه دهانی بود. بر اساس نتایج به دست آمده، هر سه روش ایمن سازی به کار گرفته شده در این آزمایش، سبب ایجاد ایمنی اکتسابی در مقابل سویه های مورد استفاده جهت آلوده کردن جوجه ها شدند. نمونه گیی از بستر روش خوبی برای پایش تعداد ااسیست دفع شده، می باشد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل می توان چنین استنباط نمود که به کارگیری تمام روشهای مورد ا ستفاده در این مطالعه تجربی جهت انجام واکسیناسیون در ماکیان در مقابل بیماری کوکسیدیوز، می تواند سبب ایجاد پاسخ ایمنی کافی در آنها شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 2، 4-1.

کوکسیدیوز، روشهای واکسیناسیون، ماکیان