پیام حقیقی خوشخو - گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
سیدمصطفی پیغمبری - گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

هدف: تعیین میزان مقاومت به ترکیبات آنتی باتریال و الگوی محتوی پلاسمیدی در جدایه های Escherichia coli از موارد کلی باسیلوز طیور. طرحک بررسی توصیفی. نمونه ها: تعداد 150 جدایه E.coli از جراحات پریکاردیت جوجه های گوشتی تلف شده از بیماری کلی باسیلوز (با توزیع 5 نمونه از هر مرغداری). روش: حساسیت هر کدام از 150 جدایه نسبت به 20 ترکیب آنتی باکتریال تعیین گردید. همچنین محتوی پلاسمیدی تعداد 100 جدایه E.coli از 20 مرغداری (با توزیع 5 نمونه از هر مردغداری) نیز مشخص شد. نتایج: همه جدایه ها حساس به سفتیوفور و جنتامایسین بودند و درصد وقوع مقاومت به دیگر 18 ترکیب آنتی باتریال در بین جدایه ها به ترتیب عبارت بود از: نالید یکسیک اسید، 98/7، اریترومایسین، 97/3؛ آمپی سیلین، 96/7؛ کلستین، 96/7؛ تتراسسیکلین، 94؛ فلومکوئین، 92؛ اکسی تتراسیکلین، 90/7؛ دیفلوکساسین، 84؛ نیتروفورانتوئین، 81/3؛ فورازولیدن، 79/3؛ سولفامتوکسازول+ تری متوپریم، 72/6؛ انروفلوکساسین، 66؛ لینکواسپکتین، 44؛ و استرچتومایسین، 26/7. نسبت به 10 ترکیب آنتی باکتریال رایج در صنع طیور 82 الگوی مقاومت شناسایی شد که 86 جدایه (57/2 درصد) به بیش از یک الگو و 64 جدایه (42/7 درصد) هر کدام فقط به یک الگو تعلق داشتند. محتوی پلاسمیدی 100 جدایه مورد بررسی نیز در محدوده وزن ملکولی یک تا بیش از Kb 68؛ 62 الگو را تشکیل دادند. 12 درصد جدایه ها نیز فاقد پلاسمید بودند. نتیجه گیری: هر چند محتوی پلاسمیدی و الگوی مقاومت دارویی برای تمایز اشریشیاکلی های جدا شده از یک مزرعه مفید بود ولیکن الگوی مقاومت داروی و محتوی پلاسمیدی، هیچکدام به عنوان نشانگر E.coli کلی باسیلوز طیور قابل استفاده نبودند. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 2، 105-97.

اشریشیاکلی، کلی باسیلوز، مقاومت دارویی، پلاسمید، جوجه گوشتی