مهدی سخا - گروه علوم درمانگاهی- دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، تهران- ایران
حسن رحمانی - دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان- ایران

هدف: ارزیابی تغییرات فاکتورهای هماتولوژی و آنزیمهای بیوشیمیایی درتمرین سنگیناسبهای مسابقه و ارزیابی تحمل تمرین بدنی. طرح: مطالعه مقایسه ای. حیوانات: نوزده اسب مسابقه دو خون ایرانی با سن بین 5 تا 14 سال و وزن 350 تا 450 کیلوگرم. روش: دو نمونه خون در زمان استراحت و بعد از تمرین چهارنعل در پیست 1650 متر تهیه شد. سمع قلب در زمان استراحت و بلافاصله بعد از تمرین تا دقیقه 60 انجام پذیرفت. نمونه های خون برای ازمایشات هماتولوژیک و بیوشیمیایی به ازمایشگاه فرستاده شد. برای تعیین فعالیت آنزیمی از کیتهای تجارتی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس، ازمون تی دانشجویی، برنامه spss. نتایج: میانگین مقادیر هماتوکریت و گلبول قرمز و آنزیمهای کراتین کیناز، آسپارتیت 0/88+6/8- میلیون در میکرولیتر، 20/3+196/8- واحد در لیتر، 29/73+233/78- واحد در لیتر و 58/25+327/05- واحد در لیتر بود. میانگین ضربان قلب استراحت 5/54+36/10- ضربان در دقیقه و میانگین حداکثر ضربان قلب و ضربان قلب دقیقه 60 بعد از تمرین، بترتیب برابر با 16/83+131/89- و 11/70+42/36- ضربان در دقیقه بود. ضربان قلب حداکثر افزایش معنی داری را نسبت به ضربان قلب استراحت نشان داد. نتیجه گیری: با وجود افزایش معنی دار در مقادیر آنزیمی، افزایش شدید و مرضی آنها اتفاق نیفتاده و بنابراین شاهدی بر آسیب قلبی- عضلانی که گویای کارآیی ضعیف باشد وجود ندارد. با توجه به نوع تمرین،ذخیره مناسبی از گویچه های قرمز و ظرفیت افزایش ضربان قلب در اسبها وجود دارد. اندازه گیری فعالیت آنزیمی به تنهایی برای تعیین میزان کارآیی اسب قابل اعتماد نیست لیکن، تعیین این فاکتورها در حضور آسیب شدید و به همراه برخی فاکتورهای دیگر نظیر اندازه گیری هماتوکریت و ضربان قلب برای تعیین کارآیی ضعیف ارزشمند می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 2، 199-195.

تمرین بدنی، اسب، فاکتورهای هماتولوژی و بیوشیمیایی