فریدون صابری افشار - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
حسین نجف زاده - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز- ایران
مهدی پورمهدی بروجنی - گروه بهداشت مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز- ایران
مرسده سادات حسین بروجردی - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

زمینه مطالعه: گزارش شده است که جذب دارو از مثانه بازسازی شده با قطعه روده ای موجب مسمومیت طولانی و به میزان بالا گردیده است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین اهمیت و میزان جذب دارو و متعاقب پیوند قطعهایلئوم روده به مثانه بوده است. روش کار: ده قلاده سگ سالم و بالغ از هر دو جنس (7 نر و 3 ماده) با وزنی بین 25kgـ15 انتخاب شدند. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه مساوی ازمایش و کنترل تقسیم شدند. در گروه آزمایش، با عمل جراحی، 50% از مثانه برداشته شد و بلافاصله عمل جراحی پیوند ایلئوم به مثانه به روش Lamesch و Dociu صورت پذیرفت. در گروه کنترل برداشت قطعه ایلئومی و برقراری مجدد مسیر روده ای، بدون انجامعمل پیوند ایلئوم به مثانه انجام گرفت. در تمامی حیوانات، نمونه های خون و ادرار قبل از جراحی و در ساعت های 1، 3، 6 و 24 پس از تجویز خوراکی فورازولیدون (100gm به ازای هر سگ) اخذ شد و این مراحل در روزهای 7، 25 و 45 پس از جراحی نیز در ساعات مشابه قبلی تکرار گردید. پس از آماده سازی نمونهها، فورازولیدون به روش HPLC اندازه گیری شد. آنالیز واریانس یک طرفه و تست Dunnet برای تجزیه و تحلیل دادهها مورد استفاده قرار گرفت و مقادیر (p<0/05) از نظر آماری معنی دار قلمداد گردید. نتایج: در گروه آزمایش، نمونه های خ ونی تغییرات معنی دار فورازولیدون را در روز 25 نشان داد. نمونههای ادراری تغییرات معنی داری را در هر دو گروه در روز 45 و در گروه آزمایش در روز 25 آشکار ساخت. نتیجه گیری نهایی: نتایج اینمطالعه نشان داد که خاصیت جذبی ایلئوم پیوند شده به مثانه به مرور زمان کاهش می یابد و مشکلات برخاسته از جذب دارو معمولاً نادر بوده و در بیشتر موارد ممکن است نیازی به کاستن از دوز داروهای تجویزی (به استثنای داروهایی که دوز درمانی آنها در محدوده کوچکی نوسان دارد) نباشد.

الئوسیستوپلاستی، بازجذب، فورازولیدون، سگ