قاسم اکبری - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
مسعود ادیب مرادی - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
حسن گیلانپور - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران
امیر رستمی - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران- ایران

زمینه مطالعه: سنجاب ایرانی یک گونه از خانواده سنجاب ها در خاورمیانه بوده و در رابطه با آناتومی دستگاه های مختلف این حیوان اطلاعات کمی موجود می باشد. هدف: در این مطالعه ساختار پنیس 6 سنجاب بالغ نر مورد بررسی آناتومیکی و بافت شناسی قرار گرفت. روش کار: پنیس در هر حیوان بعد از آسان کشی با کتامین و زایلازین، از ناحیه ریشه، تنه و قسمت آزاد با استفاده از تکنیک های بافت شناسی و رنگ آمیزی H&E، و رهاف و تری کرومایسن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: (یافته های آناتومیکی) پنیس به رنگ صورتی روشن با میانگین طول 5/89 ±0/27Cm می باشد. یک خمیدگی به سمت خلفی- شکمی، بخش آزاد پنیس را که دارای گلانز در بخش میانی و ساختار ناخنی شکل در نوک پنیس است، از بخش بدنه پنیس جدا می کند. (یافته های بافت شناسی) مجاری غدد کوپر بعداز ورود به بالب منشعب گشته و یک ساختار غده ای وسیع در بالب ایجاد می کنند، و در آخر به صورت مجرای واحد در طول بدنه پنیس همراه با میز راه و در زیر آن تا بخش آزاد پنیس ادامه می یابد. اجسام غاری در بدنه پنیس با هم ادغام شده و تشکیل یک جسم غاری واحد و هلالی شکل را می دهند که توسط سپید پرده احاطه شده و در انتهای بخش آزاد پنیس به استخوان تبدیل می شود. از سپید پرده رشته های همبندی وارد جسم غاری شده و فضای جسم غاری را محدود می کند. براساس یافته های بافت شناسی، پنیس سنجاب ایرانی از نوع بینابینی می باشد. نتیجه گیری نهایی: یافته های این تحقیق اطلاعات مهمی در مورد آناتومی و بافت شناسی پنیس سنجاب ایرانی در اختیار قرار می دهد که به عنوان اطلاعات پایه در مقایسه مورفولوژی پنیس و گسترش دانش بیولوژی تولید مثلی مفید می باشد.

جونده، بالب پنیس، پنیس