شهلا پازکی فرد - استادیار ، عضو هیئت علمی گروه پژوهشی رنگ ، رزین و روکش های سطح پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران

پوشش خود جداشونده پوششی است که به صورت تک لایه بر روی زیرآیند اعمال شده و طی فرایند تشکیل فیلم خود به خود به دو لایه پیوسته با اتصال داخلی جدا می گردد علم مرتبط با این مفهوم ابزاری است برای فرموله کردن پوشش های نوین با خواص و کاربردهای ویژه. در این مقاله اصول تئوری و سازوکارهای مرتبط با پدیده جداشوندگی در اینگونه پوشش ها مرور شده است. در این راستا مواد فیلم تشکیل دهنده متشکل از مخلوط های پلیمری ناسازگار با قابلیت تولید پوشش هایی با ساختار ترکیبی پلیمر/پلیمر که در برخی از حوزه های کاربردی عملکردی برجسته دارند با جزئیات بیشتری توضیح داده شده اند. تئوری و مفهوم خود جداشوندگی را می توان در انواع پوشش های حلال پایه ، آب پایه و پودری بکار برد. این نوع پوشش به فرمولاسیونی ویژه و همچنین شرایطی خاص در دو مرحله اعمال و تشکیل فیلم نیاز دارد فیلم های با ساختارهای نایکنواخت در مقیاس میکرو و ناهمگون از لحاظ لایه ای (نهایتا در دو لایه) را می توان با اعمال یک ترکیب پوششی تک لایه به دست آورد به گونه ای که پوشش حاصل از خواصی ویژه ای از قبیل خواص مکانیکی ، حفاظتی، و غیره در عمق و ویژگی های خاص در سطح مانند مقاومت در برابر خراش ، مقاومت در برابر خش و استحکام چسبندگی برخوردار باشند.

پوشش ، پوشرنگ، خود جداشونده، جدایی فازی، پلیمرهای ناسازگار