نوبخت سبحانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
فاطمه سوری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
مریم بیرانوند زاده - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری

هسته اصلی و عملی برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی کاربری ازاضی است که نه تنها به طور مناسبی در طقه برنامه ریزی عملکردی جای می گیرد بلکه راهنمایی برای جهت دادن به توسعه شهری است امروزه برنامه ریزی کاربری اراضی نقش مهمی در ساماندهی مکانی - فضایی شهرها ایفا می کند و هدف اصلی آن ایجاد نوعی «تعادل اکولوژیک» و «عدالت اجتماعی» در روند توسعه و عمران شهرها می باشد این پژوهش با بررسی و ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی در شهر شاهین دژ صورت گرفته است نوع تحقیق در این پژوهش از نوع «توصیفی - تحلیلی» بوده و در جمع اوری اطلاعات از مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است نتایج منعکس کننده این مطلب است که در سال های اخیر گسترش کالبدی - فضایی از یک سو و مهاجرت و افزایش جمعیت از سوی دیگر منجر به عدم تعادل در کاربری اراضی شده که برای برون رفت از این وضعیت و نوعی ساماندهی و تعادل بخشی در کاهش گسترش شهر و حفاظت از اراضی پیرامون شهری امری ضروری می باشد همچنین یافته ها از ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی نشان می دهد که از 665 هکتار حدود 321 هکتار متعلق به کاربری مسکونی و معابر بوده و بقیه کاربریها حدودا 51 هکتار وسعت دارند که برابر با 13 درصد کل سطح بافت پر شهر می باشد که نشانگر ازدیاد سرانه در بخش مسکونی و معابر و کمبود در سرانه سایر کاربری های شهری می باشد همچنین از حدود 210 هکتار پیشنهاد شده تا سال 1390 تنها 90 هکتار به سطوح شهری افزوده شده و ارزیابی آن نسبتا مثبت تلقی می گردد و در نهایت اینکه اکثر کاربری ها در وضع موجود از بعد کیفی نامتعادل می باشند.

کاربری اراضی، ارزیابی کمی، کیفی کیفی، شاهین دژ