الناز ناصری - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبائی،
علی خاکساری - دانشیار گروه برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبائی،

انواع آلودگی های محیطی، کاهش امنیت افراد پیاده، افزایش تلفات ناشی از سوانح رانندگی، پایین بودن میزان مطلوبیت محیطی از جمله مسایلی می باشند که در شهر تهران قابل رویت است. این در حالی ست که بیشتر خیابان های این شهر طوری طراحی شده اند که بیشتر در خدمت اتومبیل ها می باشند تا نیازهای انسان. به بیان دیگر این خیابان ها، خیابان هایی اتومبیل محوراند. طرح "خیابان کامل" یکی از راهبردهایی می باشد که می تواند امنیت، آسایش و دسترسی آسان برای اتومبیل سواران، عابرین پیاده، دوچرخه سواران و رانندگان وسایل حمل ونقل عمومی را به طور همزمان فراهم آورد. در این مقاله ضمن معرفی مفهوم "خیابان کامل"، با مطالعه موردی یکی از خیابان های شهر تهران (خیابان ایران زمین)، به امکان سنجی خیابان مذکور در انطباق با الگوهای اجرایی طرح "خیابان کامل" پرداخته می شود. مقاله حاضر با هدف امکان سنجی خیابان های شهر تهران در تطابق با الگوهای اجرایی طرح "خیابان کامل" و با مفروض قرار دادن آنکه طرح "خیابان کامل" می تواند در خیابان های شهر تهران به اجرا درآید، از نوع تحقیقات کاربردی است که با کمک روش کیفی انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده های کیفی، با روش سنجش و تحلیل استراتژیک محیطی انجام شده است. نتایج حاصل از تحلیل ها بیانگر امکان اجرای طرح "خیابان کامل" در نمونه موردی و از این طریق دستیابی به ارتقای کیفی زندگی، افزایش سرزندگی در شهر و همچنین افزایش بازده اقتصادی به نفع نوسازی کالبدی و عملکردی شهر می باشد.

امکان سنجی، خیابان، الگوی اجرایی، خیابان کامل