سمانه جلیلی صدرآباد - پژوهشگر دوره دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران و مدرس گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی،دانشگاه علم
طیبه عطایی - دانشجوی کارشناسی معماری,دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران.

فطرت انسان به گونه ای آفریده شده است که توانایی های بسیاری دارد و این توانایی ها بدون ارتباط با زیبایی های طبیعی در زندگی شهری به افسردگی و خمودی می گراید. در نتیجه بهره مندی از پارک های شهریباعث شکوفایی خلاقیت در انسان ها می گردد. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز موثر در اشکال گوناگون آن قابل تصور نیست. شهر ها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت ها شده اند و انسانها برای اینکهبتوانند پایداری زندگی خود را تنظیم کنند، چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متناسب و متاثر از سیستم های طبیعی ندارند که این مسئله در واقع همان مفهوم توسعه پایدار را بیان می کند. اهمیت فضاهای سبزشهری تا بدان حد است که امروزه وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافته جوامع محسوب می شود. هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیرات زیست محیطی، روانی-اجتماعی و اقتصادی پارک هایشهری در توسعه پایدار شهری است که با استفاده از روش کمی (شیوه پرسش نامه و بررسی مطالعات اسنادی) و روش کیفی (شیوه مشاهده) به انجام رسیده است. به همین منظور 40 پرسشنامه بین افراد به طور تصادفی توزیع گردیده که نتایج بدست آمده به این شرح بوده: وجود پارک بر عوامل زیست محیطی که از جمله اهدافاصلی توسعه پایدار است تاثیر بسزایی داشته، تاثیرش بر عوامل اقتصادی متوسط و بر عوامل اجتماعی تاثیر چندانی نداشته است. نمونه مورد مطالعه پارک نیاوران می باشد. بر اساس نتایج حاصل شده می توان بیان کردکه پارک ها دارای بازدهی اجتماعی، اکولوژیکی و اقتصادی هستند که مهمترین اثر آن ها در شهرها بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهر ها را برای زندگی کردن مناسب و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان و در نتیجه توسعه پایدار شهری می شود.

پارک شهری، توسعه پایدار شهری، کارکرد زیست محیطی، کارکرد اجتماعی-روانی، کارکرد اقتصادی