سارا امیرحسینی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
زهره داودپور - استادیار گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

توسعه و گسترش گردشگری در نواحی روستایی به عنوان عاملی کارآمد برای بازسازی توسعه اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی وزیستمحیطی در این نواحی محسوب می شوند که از اینرو تمایل به بهبود رفاه و آسایش جامعه میزبان دارد. تحقیق حاضر باهدف شناخت و تحلیل اثرات و پیامدهای گردشگری و گسترش آن در روستای زیارت گرگان در زمینه های زیست محیطی،اقتصادی و اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش ابتدا گردشگری روستایی و جوانب آن و سپس تجارب داخلی و خارجیمورد ارزیابی قرار گرفته، پس از بررسی مشکلات بستر پژوهش اقدام به تهیه پرسشنامه شده است. جامعه ی آماری این پژوهشاهالی روستای زیارت بوده که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. نتایج مطالعات نشان می دهد به دلیل فقدانبرنامه ریزی و ضعف مدیرتی در امر توسعه گردشگری روستایی در روستای زیارت، از فرصتهای موجود در این زمینه در جهتتجدید حیات اقتصادی و اجتماعی این روستا به درستی استفاده نشده و همچنین توسعه گردشگری در روستای زیارتنتوانسته به عنوان عاملی کارآمد در جهت تامین نیازهای ساکنین روستا برآید. در مقابل، تهدیدهای ناشی از گردشگری در اینروستا تا حدی تحقق یافته به طوریکه موجب پیامدهای نامطلوبی مانند آلودگی نواحی اطراف رودخانه در اثر پراکندگیگردشگران، تخریب چشمانداز طبیعی روستا از طریق ساختوسازهای ناسازگار با اقلیم و بافت سنتی روستا، تخریب و تغییرکاربری اراضی کشاورزی و باغات، افزایش مهاجرت، فاصله گرفتن از شغل غالب روستا، افزایش بیکاری و دوگانگی اجتماعیشده استدر حالیکه با بهره برداری مناسب از فرصت ها می توان گردشگری روستایی را به عنوان ابزاری برای توسعه پایدارنواحی روستایی تبدیل کرد.

توسعه روستایی، گردشگری روستایی، گردشگری پایدار روستایی، اثرات گردشگری، روستای زیارت گرگان