مهدی شیری پور - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.
ایرج قاسمی - استاد یار گروه برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
ابوالفضل رفیع - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی
سیدرفیع موسوی - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی

صنعت مسافرت و جهانگردی به عنوان بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب میآید . بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختارزیربنایی میدانند و گردشگری شهری به عنوان عنصری مهم و اساسی در تحول مناطق شهری تبدیل شده است که میتواند باعث تجدید حیات شهر شود. پدیده گردشگری عامل تغییر دهنده فضای شهری درمکان ها و زمانهای شناخته شده و خاص است. هر میزان که استفاده گردشگران از این فضا، امکانات و خدمات، تسهیلات و جاذبههای شهری بیشتر باشد، فضا و ساختار شهری به سمت گردشگری بیشتر تمایلدارد. شهر تبریز به عنوان مرکز استان آذربایجان شرقی که با 3 کشور همسایه خارجی ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان است و یکی از نواحی مستعد گردشگری بوده که در دو دهه گذشته تحولات زیادی رادر این زمینه تجربه نموده است. در این تحقیق به بررسی راهکارهای توسعه گردشگری و اثرات اقتصادی آن پرداختهایم. پژوهش حاضر توصیفی – پیمایشی است و از طرفی این پژوهش برحسب اهدافی که دنبالمیکند از نوع کاربردی است. با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه انجام شد. نتایج به دست آمده مبین این است که از دیدگاه مردم محلی مؤلفههای اقتصادی 011 ٪ از گردشگری تأثیر پذیرفتهاند. با توجه به توانمندیهای شهر تبریز در بخش منابع و جاذبههای بکر طبیعی و تاریخی – فرهنگی این ضرورت ایجاب میکند تا برنامهریزان گردشگری و شهری در راهبردهای آتی به گردشگری شهری توجه کرده باشند

گردشگری، گردشگری مناطق شهری، اثرات اقتصادی گردشگری، شهر تبریز