حمیدرضا صارمی - دکتر، استادیار دانشگاه تربیت مدرس،
رضوان معظمی گودرزی - دانشجو ارشد معماری، دانشگاه علوم و تحقیقات بروجرد

یکی از اصول پذیرفته شده در بین فلاسفه اصل حرکت است. آنها بر این عقیده اند که جهان سراسر در حرکت است و حرکت انسان عبارت است از تغییر و تحول و سیر تدریجی هر موجود برای رسیدن قوای ذخیره شده در خود به فعلیت. از این رو باید برایکلیه اقشار جامعه امکانات لازم برای سیر و پیشرفت فراهم باشد. افراد معلول نیز از این اصل مستثنی نیستند و محیط شهری باید به گونه ای طراحی و مناسب سازی گردد تا بتوانند از کلیه امکانات آن بهره گیرند. شبکه معابر در هر شهر، عامل ارتباطی کلیه فضاهای شهری است که با مناسب سازی آن برای فرد معلول، بسیاری از مشکلات این قشر از جامعه حل می شود. برای دستیابیبه روش مناسب سازی، در ابتدا مشکلات شبکه معابر پیاده و شبکه ارتباطی پیاده و سواره برای معلولین در فضاهای شهری مورد بررسی قرار میگیرد، سپس استاندارد های طراحی مورد نیاز برای معلولین معرفی می گردد. هدف از این بررسی ضرورت نیاز به معلولین در استفاده از فضاهای شهری مانند سایر اقشار جامعه و رسیدن به حقوق شهروندی می باشد. روش تحقیق توصیفیتحلیلی می باشد که در آن سعی شده به اسناد و مدارک معتبر و با مطالعه درباره نمونه های اجرا شده به بررسی تمام وجوه موضوع پرداخته شود.

حقوق شهروندی، معلولین، فضاهای شهری، طراحی