محمود محمدی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان،ایران.
انسیه گوهری نسب - پژوهشگر دوره دکتری شهرسازی ،گروه تخصصی شهرسازی,واحد نجف آباد ، دانشگاه آزاد اسلامی،اصفهان,ایران
حسین باباپور - پژوهشگر دوره دکتری شهرسازی ،گروه تخصصی شهرسازی,واحد نجف آباد ، دانشگاه آزاد اسلامی،اصفهان,ایران

در نظام برنامه ریزی کنونی کشور،به ویژه در طرح های توسعه شهری،تصویر چندان روشنی از حوزه عمل و فرآیند تهیه وتحقق پذیری و نیز جایگاه قانونی طرح های شهری وجود ندارد. برای برون رفت از این مشکلات بهره گیری از تجارب موفقجهانی می تواند راهکارهای مناسبی ارائه دهد. نظام سیاسی نیمه متمرکز انگلستان به دلیل پیشرو بودن نظام برنامه ریزی اش در برنامه های توسعه شهری ، دارا بودن ساختار قدرتمند حکومت محلی در به کارگیری مشارکت فعال و موثر مردمی؛به عنوان نمونه مناسب برای مقایسه تطبیقی با نظام برنامه ریزی ایران در این مقاله در نظر گرفته شده استهدف ازاین پژوهش، یافتن راهکارهای مناسب برای حل معضلات نظام برنامه ریزی ایران است.برای دستیابی به اهداف تلاش می شود؛به سوالات ذیل پاسخ داده شود . نظام های برنامه ریزی ایران و انگلستان چه ویژگی هایی دارند؟مردم چه جایگاهی دراین دو نظام برنامه ریزی دارند؟مقایسه تطبیقی این دو نظام چه راهکارهایی برای حل چالش های نظام برنامه ریزی ایران دارد؟ روش تحقیق تطبیقی – تحلیلی است. در این پژوهش، نظام برنامه ریزی انگلستان و ایران در یک مقایسه تطبیقی بررسی و تحلیل می شود . به نظر می رسد، استفاده هوشمندانه از تجارب نظام برنامه ریزی کشور انگلستان در مباحث رویه ای،ساختاری و نهادی در نظام برنامه ریزی ایران تأثیرگذار خواهد بود . یافته های این پژوهش ، نشان می دهد که تفرق عملکردی در نهادهای قانون گذار ،تهیه کننده و نهادهای اجرایی در حوزهاختیارات و تصمیم سازی ،نبود هماهنگی و همیاری و همکاری بین بخشی در دستگاه های ذی ربط از مهم ترین مشکلات رویه ای و ساختاری و نهادی در نظام برنامه ریزی ایران است .

نظام برنامه ریزی،انگلستان،ایران