ریحانه یاسمن - دانشجوی کارشناسی ارشد ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
ابوالفضل مشکینی - استادیارهیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس

رویکرد توانمندسازی در اواخر دهه 1891 و اوایل 1881 در کشورهای آمریکا و هلند مطرح شد و در باززنده سازی محلات فرسوده تاریخی به منظور ارتقای کیفیت سکونت مورد استفاده قرار گرفت. از آن جا که باززنده سازی صرف کالبدی وفضایی نمی تواند بدون در نظر گرفتن توانایی های ساکنین محلات تاریخی و تقویت آن ها بازدهی مثبتی داشته باشد و این قضیه در کشورهای هلند و آمریکا تجربه شده است؛ در نتیجه کشورهای فوق تصمیم به توانمندسازی ساکنین محلاتتاریخی جهت افزایش کیفیت زیست محیطی گرفتند که نتیجه اش در بسیاری از شهرهای جهان رضایت بخش بوده است.امر توانمندسازی بر دیدگاه فقرزدایی و توسعه پایدار انسان محور با تکیه بر مشارکت شهروندان و شهر مدیریت شهری متکی است. مشارکتی که براساس گفتگوی دو جانبه شکل می گیرد و شهروند با کسب هویت از طریق این گفت و گو بهزیستگاه خود نیز هویت می بخشد . این پژوهش برآن است با استفاده از مطالعات اسنادی نمونه های موردی موفق جهان مانند بالتیمور آمریکا، بارسلونا دراسپانیا، بیرمنگام در انگلستان، فاس در مراکش و یک نمونه داخلی محله بریانک تهران که از مشارکت شهروندان استفاده کرده اند را بررسی کرده و نتایج آن ها در زمینه توانمندسازی را به صورت مقایسته ای ارائه دهد

مشارکت، هویت، توانمندسازی، سرزندگی، بازآفرینی