راضیه ورمزیار - کارشناس ارشد معماری،دانشگاه هنر اصفهان،
جواد سرلک - دانشجوی کارشناسی تکنولوژی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی الیگودرز
نیلوفر خلیل آبادی - دانشجوی کارشناسی تکنولوژی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی الیگودرز

معماری سنتی ایران مبتنی بر بوم بود، با حداقل انرژی بیشترین بازده را داشت، مصالح در ساختمان طبیعی بوده و باکمترین فعل و انفعال به طبیعت باز می گشت و معماری فقط با اتکا بر فناوری طبیعی تا به امروز شاخص و پایدار میماند.این نوع معماری پایدار بوده و در جهت کاهش اتلاف انرژی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست در زمان خود پدید آمده بود و در آن ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می داد و بلکه ارتباط متقابلی باطبیعت برقرار می کرد. در ابتدای دهه 08 با پیشرفت تکنولوژی و ساخت رایانه های شخصی تحولات بسیار زیادی در مدیریت و فن آوری وتولید بوجود آمد که این همان آغاز رشد عظیم بهره وری است.در سال 1801 پس از مطرح شدن کانسپت ساختمانهای هوشمند، سیستم های اتوماتیک ایمنی و امنیتی،سیستم های نور و تهویه ظاهر شدند. که همین مسأله موجب شد کهمجلات حرفه ای شروع به طرح ساختمانهای هوشمند کنند.که بر اساس تعاریف دانشمندان ساختمان هوشمند به بنایی تلقی می شود که در آن از آخرین تکنولوژی استفاده شده باشد البته این بدان معنا نیست که لزوما تبادلاطلاعات و یکپارچگی سیستم های ساختمان موجب میشود که آنرا هوشمند بنامیم، بلکه مهمترین هدف استفاده ساختمان های هوشمند و تکنولوژی های بکار رفته در آن توجه به آسایش هر چه بیشتر افراد در داخل ساختماناست. در این نوشتار تلاش برآن است با استناد به منابع کتابخانه ای و بررسی نمونه های موردی به روش توصیفی و تحلیلیبه بررسی مفهوم معماری پایدار و معماری هوشمند و همچنین تاثیر تکنولوژی های بکار رفته درساختمان های هوشمند که در ارتباط با اقلیم بوده و در جهت معماری پایدار می باشند پرداخته شود و همچنین با معرفی تکنولوژی های بومی بکار رفته در معماری و مفهوم پایداری به ارائه راهکارهایی در جهت استفاده مجدد و احیای آنها بپردازیم.

ساختمان هوشمند،تکنولوژی، معماری پایدار،توسعه پایدار،معماری هوشمند