زهرا عسکری طاری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، گروه معماری، قزوین، ایران
ساناز لیتکوهی - دکترای معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور،تهران،ایران

امروزه روانشناسی محیطی در زمینه های مختلفی نظیر طراحی و معماری کاربرد دارد. روانشناسی محیط دانشی میان رشته ای است که بر کنش و واکنش بین انسان و محیط پیرامونش تمرکز داشته و آثار این رابطه را مورد بررسی قرار می دهد. واژه محیط در تعریفیگسترده، در برگیرنده محیط طبیعی، زمینه های اجتماعی، محیط مصنوع و محیط خاطره انگیز می باشد و به منظور بررسی مسائل مربوط به انسان و رابطه متقابلش با محیط، تاثیر شرایط محیطی بر رفتار، فعالیت و عادات انسانها توجه می نماید. و با در اختیار داشتن مدلی از شخصیت و رفتار انسانی، امکان طراحی، مدیریت، پیش بینی یا بازیابی محیطهایی ایجاد خواهد شد تا بدین وسیله رفتار معقولیا مورد انتظار را ارتقا دهد و یا رفتارهایی را که در نبود کیفیات محیطی مورد نظر، بروز خواهد کرد را پیش بینی نمود و موقعیتهایمسئله ساز را تشخیص داد. همچنین فضاهای عمومی بستر کالبدی تعاملات اجتماعی مردم است و دارای رسالتی برای افزایش سرمایه اجتماعی در جوامع، در بستر تعاملات و مراودات اجتماعی می دانند که می توانند بستری برای توسعه و شکل گیری هویت فردی واجتماعی باشد.بنابراین شناخت عوامل تأثیرگذار روانشناسی محیط بر ایجاد فضاهای عمومی مطلوب حائز اهمیت می باشد.مقاله حاضربا هدف شناخت عوامل تأثیرگذار روانشناسی محیط بر ایجاد فضاهای عمومی، به رشته تحریرآمده و به روش اسنادی استوار است. نتایج مطالعات نشان می دهد، احساس جمعی و مواردی چون:عضویت،تأثیرگذاربودن، برآوردن نیازها و ارتباطات حسی مشترک در حیطه روانشناسی محیط در طراحی فضاهای عمومی باید مد نظر قرار گیرند.

روانشناسی محیطی، فضاهای عمومی، احساس جمعی، عضویت،تأثیرگذاربودن، برآوردن نیازها، ارتباطات حسی مشترک