میلاد همافر - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، دانشکده هنر و معماری
محمد همافر - دانشجوی کارشناسی عمران-عمران،دانشگاه اراک

در دو دهه اخیر رشد هوشمند شهری به عنوان متداولترین رویکرد برنامهریزی برای مقابله با خزش شهری و پیامدهای آن مدنظر برنامهریزان و طراحان شهری قرار گرفته است، راهکارهای رشد هوشمند شهری در مقیاس روستایی، محلی و منطقهایمتفاوت است، از میان ده اصل پایه ای رشد هوشمند شهری در این پژوهش، تراکم جمعیتی و ساختمانی، کاربری مختلط، دسترسی به خدمات و حمل و نقل عمومی ، ایجاد جوامع با حس مکان قوی، حفظ و ارتقای کیفیات محیطی به عنوان اصولبرنامهریزی در مقیاس محلی انتخاب گردیدهاند. محدوده مورد مطالعه کوی صنعتی در شهر اراک می باشد. روش کلیپژوهش تحلیلی- توصیفی است، ابزارهای اصلی گردآوری اطلاعات را پرسشنامه، مشاهدات میدانی و اسناد و مدارک طرح جامع و تفصیلی تشکیل میدهند. نتایج تحلیل پرسشنامه ها نشان میدهد دسترسی نامطلوب به خدمات مورد نیاز، کمبودزیرساختهای شهری، کاهش امنیت، تخریب محیط و از بین رفتن هویت محلی به دلیل اغتشاش بصری، مشکلات اصلی کوی صنعتی از نگاه ساکنین می باشند، علاوه بر آن نتایج این تحلیل، نقش تعیین کننده رنگ به عنوان یک عامل هویت ساز را منعکس مینماید. نتایج پژوهش نشان میدهد شعاع دسترسی به تنهایی معیار مناسبی برای سنجش کارآیی شبکه حمل ونقل عمومی نبوده و پراکنش کاربریها تاثیر بسزایی بر کارآیی شبکه حمل و نقل عمومی دارد لذا دو شاخص زمان انتظار و تناسب ایستگاهها با مقاصد سفرهای درون شهری در سنجش کارآیی و کیفیت شبکه حمل و نقل عمومی تاثیربسزایی دارند.روشهای سنجش میزان اختلاط کاربری ها بر مبنای الگوی بافت محلی و منطقهای متفاوت خواهد بود بنظر میرسد روش پیشنهادی این پژوهش برای سنجش اختلاط بر اساس چهار شاخص-میزان خوشهای شدن-میزان تنوع-تراکم کاربریهای غیرمسکونی در سطح محله و-میزان دسترسی به کاربریهای غیر مسکونی، میتواند بخوبی منعکس کنندهی میزان اختلاط کاربری در دو مقیاس محله و همسایگی باشد و از قابلیت کاربرد برای سایر محلات و شهرکها نیز برخوردار است.

رشد هوشمند، بهسازی کالبدی، شهر فشرده،کاربری مختلط، کوی صنعتی اراک