رسول رهگذر - کارشناس ارشد سازه های هیدرولیکی
حبیبا... بیات - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی امیرکبیر

خوردگی بیولوژیکی لوله های بتنی فاضلابرو در اقلیم های گرم، محدودیتی جدی چه از دیدگاه اقتصادی و چه ازنظر بهره برداری می باشد. بمنظور جلوگیری از بروز خسارت خوردگی مورد بحث می توان از روش پوشش داخلی (Lining) با بهره گیری از مواد و مصالح مقاوم به حملات باکتریهای مختلف(مستقیم یاغیرمستقیم) در فاضلابروها سود جست. بدین منظور پوشش های مختلف پلیمری پیشنهاد و مورد بررسی قرار گرفته است. برای تعیین حدود تاثیر این پوششها آزمایشات کنترل شده ای در آزمایشگاه بتن دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شده است. آزمایشات مذکور طی یک دوره 90 روزه در محیط های اسیدی با غلظتهای متفاوت نشان داده اند که پلیمرها در کنترل خوردگی و افزایش دوام لوله های بتنی فاضلابرو می توانند نقش مثبتی ایفا کنند. چنانچه در نحوه اجرای پوششها و نیز افزایش چسبندگی پوشش به سطح بتن، فن آوریهای پیشرفته تری اعمال شودمی شتوان انتظار داشت که این پوششها درایفای نقشخود بهتر عمل کندد. دستاوردهایپژوهش حاضر نشان میدهد که پوشش پلی یورتان و پلی وینیل با حداقل خوردگی و پوششپلی وینیل استات با انهدام پوشش همراه بوده اند. همچنین برای هر یک از پوششهای یاد شده ضعف در اجرا و چسبندگی نامناسب بین سطح نمونه و پوشش از عوامل مهم در نفوذ مواد اسیدی به زیر پوشش و نهایتا انهدام بتن خواهد بود.

خوردگی بیولوژیکی ، لوله بتنی فاضلاب رو ، پوشش پلیمری