فرزاد رحیمی موگویی - عضو هیات علمی گروه مهندسی صنایع، دانشگاه گلپایگان
نسیم فرهادی امنیه - دانش آموخته کارشناسی مهندسی صنایع، دانشگاه گلپایگان
مهدیه السادات مرتضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

با افزایش نگرانیها درخصوص کاهش ذخایر سوختهای فسیلی و تغییرات آب و هوا، صنعت انرژی تجدیدپذیر درجهان در حال رشد است. لذا برخی از دولتها برنامههایی را جهت حمایت از توسعه گسترده سیستمهای انرژی پایدار در دستور کار قرار دادهاند. توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشوری، مشغله فکری سیاستگذاران و اقتصاددانان آن کشور و وجود انرژی مستمر، ارزان و پایدار، لازمه توسعه اقتصادی پایدار هر جامعهای میباشد. از جمله کشورهایی که به دلیل افزایش جمعیت و اقتصاد رو به رشد، به فعالیت گسترده در زمینه انرژیهای تجدیدپذیر پرداخته است، ترکیه میباشد. کشور ما، ایران، نیز پتانسیل مناسبی برای گسترش تولید و مصرف انرژیهای تجدیدپذیر دارد. توسعه انرژیهای تجدیدپذیر نیازمند سیاستگذاری صحیح، استراتژی مناسب و در نهایت برنامهریزی منسجم است. این مقاله به بررسی سیاستهای انرژیهای تجدیدپذیر در ایران و ترکیه و مقایسه آنها با یکدیگر پرداخته است. خروجی این پژوهش، زمینهساز استفاده مؤثر از تجربیات کشور ترکیه و ارائه رهنمودهایی جهت بهبود وضعیت فعلی کشورمان در سیاستگذاری، برنامهریزی و در نهایت استفاده بهتر و گستردهتر از انرژیهای تجدیدپذیر میباشد.

سیاستهای انرژیهای تجدیدپذیر، مدیریت انرژی، ایران، ترکیه، انرژی پایدار