معصومه زرعکانی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
علیرضا شکوهی - دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، دانشکده ی فنی و مهندسی

در این مقاله با استفاده از دو دسته از روش های هیدرولوژیکی )تنانت و (Q95) و هیدرولیکی) محیط خیس شده با دوالگوریتم متفاوت شیب منحنی و حداکثر انحنا) حداقل دبی زیست محیطی تعیین و با یکدیگر مقایسه می شوند. سپس برایحفظ شرایط مورفولوژیکی رودخانه جریانی معرفی می شود که در روش های مرسوم تعیین حداقل دبی زیست محیطی بدان هاتوجهی نمی گردد. بدون ایجاد جریان های شست و شو حتی اگر حداقل دبی تعیین شده سلامت اکوسیستم رودخانه را از نظرفراهم نمودن زیستگاه به خوبی تأمین نماید حفره های موجود در بستر رودخانه که محل تخم گذاری ماهی ها و پناهگاهی برایبی مهرگان است به تدرج از رسوب پر شده و به ارزش زیست محیطی رودخانه لطمه ای معنی دار وارد می نماید. نکته ویژه دراین مطالعه لحاظ نمودن دبی سیلابی مورد نیاز برای تولید تنش برشی بیشتر از تنش برشی بحرانی رسوبات روی بستررودخانه در محل تخم ریزی گونه های شاخص به عنوان بخشی از جریان مورد نیاز زیست محیطی می باشد.

جریان زیست محیطی، روش هیدرولوژیکی، روش هیدرولیکی، مورفولوژی، دبی شست وشو