سیدعباس رضوی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز

اعتیاد به مواد مخدر، سوء مصرف مواد روانگردان و داروها، یکی از معضلات جهانی است. شواهد مختلف نشان می دهد که به دلایلمتعدد سوء مصرف مواد در میان جوانان سیر پیشرونده ای دارد که می تواند اثرات منفی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی وروانی داشته باشد. شواهدی متعددی در دست است که نشان می دهد دانشجویان هم در معرض خطر اعتیاد هستند. سوء مصرف موادمخدر تاثیر منفی بر تمامی ارکان جامعه می گذارد، ولی بیش از هر چیز آینده جوانان را تهدید می کند؛ بنابراین، وجود برنامه هایپیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر و آگاه سازی جوانان بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. متخصصان معتقدند که برنامه مبارزهبا اعتیاد باید به صورت جامع و مستمر صورت گیرد و آموزشهای مربوطه از سنین کودکی آغاز و در دوران بالاتری مثل دانشجوییدنبال شود چرا که آموزش از ارکان مهم برنامه مبارزه با اعتیاد؛ هم در عرصه پیشگیری و هم در عرصه درمان، است . در خصوصآموزش موضوعات مرتبط با پیشگیری از اعتیاد در دانشگاه ها در بسیاری موارد شاهد آن هستیم که راه حل آموزشی، گنجاندن چندواحد درسی در برنامه درسی آموزش عالی در نظر گرفته شده است؛ حال آن که این رویکرد نشان می دهد نگاه تخصصی نسبت بهآموزش و سازماندهی محتوای آموزشی در برنامه های آموزشی پیشنهادی وجود ندارد. در رویکردهای نوین، آموزش مورد نیاز برایمهارتهای زندگی و پیشگیری از اعتیاد در برنامه درسی به صورت تلفیقی انجام می شود . همچنین در کنار فرصتهای یادگیری دربرنامه درسی، فرابرنامه یا فوق برنامه نیز به صورت جدی دنبال می شود. در این مقاله، ضرورت چنین رویکردی مورد بحث قرار گرفته است.

پیشگیری از اعتیاد، برنامه درسی، آموزش عالی، سازماندهی تلفیقی، دانشگاه