خدیجه معصومی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
بهرام میرزاییان - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی
رمضان حسن زاده - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی
مریم راستی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

اضطراب امتحان، اصطلاحی کلی است و به نوعی از اضطراب یا هراس اجتماعی اطلاق می شود که فرد را درباره توانایی هایش دچار تردیدمی سازد و پیامد آن کاهش توان مقابله با موقعیت هایی است که فرد مستلزم حل مسئله است. این پژوهش، با هدف مقایسه ی راهبردهایمقابله ای (کنار آمدن رویارویانه، خویشتن داری، جستجوی حمایت اجتماعی، مسئولیت پذیری، گریز اجتناب، حل مدبرانه مسئله، دوری –جویی و ارزیابی مجدد مثبت) و کمال گرایی (کمال گرایی مثبت و کمال گرایی منفی) در بین دانشجویان دختر مبتلا و غیر مبتلا بهاضطراب آزمون انجام شده است. روش مورد استفاده این پژوهش علی – مقایسه ای است. جامعه آماری مورد مطالعه، دانشجویان دختر رشتهپرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری می باشند. دانشجویان مبتلا به اضطراب آزمون کسانی بودند که با پاسخگویی به پرسشنامه اضطرابآزمون T.A.I نمره بیشتری کسب کردند و غیر مبتلایان به اضطراب آزمون کسانی بودند که با پاسخگویی به پرسشنامه اضطراب آزمونT.A.I نمره کمتری بدست آوردند. تعداد جامعه مورد مطالعه 576 نفر است، 234 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخابشدند. جهت اجرای پژوهش از پرسشنامه اضطراب آزمون T.A.I ، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و پرسشنامه کمالگرایی تری شورت -استفاده شد. نتایج نشان داد خویشتن داری، جستجوی حمایت اجتماعی، مسئولیت پذیری، گریز اجتناب، حل مدبرانه مسئله، دوری جویی و –کمال گرایی منفی در دانشجویان مبتلا و غیر مبتلا به اضطراب آزمون متفاوت بوده؛ بدین شکل که عامل های خویشتن داری، جستجوی حمایتاجتماعی، حل مدبرانه مسئله و دوریجویی در غیر مبتلایان بیشتر از مبتلایان است، اما مسئولیت پذیری، گریز- اجتناب و کمالگرایی منفی در مبتلایان بیشتر از غیر مبتلایان گزارش شد. در نهایت، در میزان کنارآمدن رویارویانه و ارزیابی مجدد مثبت و کمال گرایی مثبت دوگروه تفاوتی دیده نشد.

راهبردهای مقابله ای، کمال گرایی، اضطراب آزمون، دانشجویان