گلناز مشفقی
حسین رضا بخش - استاد راهنما
عصمت دانش - استاد مشاور

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی باغبانی درمانی بر افزایش کیفیت زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه انجامشد. روش: طرح این پژوهش شبه آزمایشی مداخله ای و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری و نمونه گیری در دسترس بود که آزمودنی ها به صورت تصادفی جایگزین شدند. جامعه آماری شامل هفتاد و هفت نفر ازسالمندان مقیم در آسایشگاه بودند که بدین منظور 28 نفر از جامعه مذکور به طور تصادفی انتخاب شده و درگروه هایآزمایشی و کنترل هر کدام 14 نفر جای گرفتند. افراد گروه مداخله طی 3 ماه و به صورت 12 جلسه فردی 20-30 دقیقه ای تحت آموزش و انجام عملیات باغبانی قرار گرفتند. در این تحقیق، از فرم کوتاه 36 سؤالی کیفیت زندگی واره و شربونساخته شده در 1992 استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد، باغبانی درمانی، بر افزایش کیفیت زندگی به طور معناداری مؤثر است (P<0/01). آزمون پیگیری با فاصله زمانی دو ماه انجام شد و نشان داد، باغبانی درمانی در سالمندان دارای اثر ماندگاری در افزایش کیفیت زندگی است. نتیجه گیری: تحقیق حاضر همخوان با تحقیقات گذشته نشان داد، تمرینات باغبانی باعث بهبود وضعیت جسمانی و روانی سالمندان شده و می توان از این برنامه در کاهش عوارض سالمندی و داشتن سالمندی با کیفیت بهتر سود جست.

باغبانی درمانی، سالمندان، کیفیت زندگی