بی بی عشرت زمانی - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکدهعلوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان،.
زهرا کیانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان.
یاسمین عابدینی - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه اصفهان

مقدمه: با توجه به روند رو به گسترش استفاده از فناوری های اطلاعات و ارتباطات در آموزش عالی ، اکثر دانشگاه ها برای ارائه خدمات آموزشی ، به دوره های آموزش الکترونیکی روی آورده اند. در این نوع آموزش یه دلیل تعامل کمتر میان استاد و دانشجو، به اشکال جدیدی از پشتوانه ها و منابع انسانی و غیرانسانی نیاز است که با محیط های عادی آموزشی متفاون است. هدف از این پژوهش تعیینو مقایسه نوع پشتوانه های فراهم شده در دو محیط الکترونیکی و حضوری و نظر دانشجویان در این ارتباط است. مواد و روش ها: با توجه به هدف پژوهش ، 160 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد دوره های آموزش الکترونیکی و حضوری دانشگاه اصفهان با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محققساخته بر مبنای ادبیات پژوهش گردآوری شد. روایی محتوایی پرسشنامهها با نظر متخصصان و ضریب پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 0/84 محاسبه گردید.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( فراوانی و درصد) و آمار استنباطی ( آزمون مجذور خی دو ) استفاده گردید. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد مهم ترین پشتوانه حمایتگر دانشجو در دوره های حضوری، استاد درس است، در حالی که دانشجویان دوره های آموزش الکترونیکی،به طور معناداری از حمایت های استاد درس، اساتید و دانشجویان سایر دانشگاه ها استفاده می کردند(0/05>p) . از نظر میزان استفاده از پشتوانه های غیرانسانی، بین دانشجویان دوره های آموزش الکترونیکی و حضوری تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به عدمحضور فیزیکی استاد و نبود تعاملات چهره به چهره نوع خاصی از حمایتها لازم است که این حمایت ها نیاز به بسترسازی فنی، سازمانی و پداگوژیکی دارد.

پشتوانه ها، منابع، دانشجویان، دورههای آموزش الکترونیکی، حضوری