اسماعیل اصغری مرجانلو - کارشناسی ارشد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری – دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی – دانشگاه تبریز
میرستار صدرموسوی - استاد دانشگاه گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری – دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی – دانشگاه تبریز

در الگوهای جدید برنامه ریزی و مدیریت شهری جهانی ، به مقوله جایگاه سازی و حاکمیت سازی مشارکت اجتماعی و شهروندی در قالب رویکرد حکم روایی با هدف نیل به توسعه پایدار تاکید اساسی شده است.پژوهش حاضر با موضوع :آسیب شناسی مشارکت مردمی در توسعه و پایداری شهری، به دنبال جواب یه این سوال مهم بود که : چه عوامل آشکار و نهانی باعث شکست یا کم قوتی مشارکت های مردمی در کیفیت توسعه شهرها شده و نمی توانند به مطلوبیت های پایداری دست یابند؟ این تحقیق با روش توصیفی – تحلیلی و با روش گرد آوری کتابخانه ای و منابع اینترنتی صورت پذیرفته و یافته ها بیانگر این واقعیت می باشد که ساختار برنامه ریزی های شهری کشور(حاکمیت از بالا)، ناکارآمدی مدیریت شهری ، عدم آموزش و آگاهی دقیق افراد از پیامدها و عواقب مشکلات وجود ، وجود فقر و مشکلات اقتصادی - اجتماعی خانوارها ، نا امنی روانی و امنیتی شهری و نهایتا شعاری سازی ذات مشارکت در سیاستگذاری توسعه شهری، می توانند عوامل کاهش دهنده ی انگیزه ی مشارکت و همکاری مردم در اجرایی نمودن مبحث توسعه پایدار در شهرها باشند زیرا مشارکت قلب توسعه پایدار را تشکیل می دهد.

مشارکت مردمی ، توسعه شهری ، پایداری شهری، حکمروایی ، برنامه ریزی از بالا