حسین ولی خانی
اصغر عبدلی
کمال خضری

گونه های غیربومی یکی از بزرگترین تهدیدات تنوع زیستی و اکوسیستم ها هستند. به منظور جلوگیری از معرفی و همچنین مدیریت صحیح آنها، کشورهای مختلف پروتکل هایی را به عنوان ارزیابی ریسک گونه های غیربومی تدوین کرده اند. در ارزیابی ریسک، اطلاعات مربوط به گونه ها و مسیرهای معرفی آنها جمع آوری شده و فرایند ارزیابی ریسک که شامل مراحل مختلف با معیارهای خاصی است، گونه ها را بر اساس پتانسیل تهاجمی، در سطوح مختلفی قرار داده و بر این اساس می توان اقدامات مناسب مدیریتی را اعمال نمود. در این مقاله، به منظور ادراک و مقایسه پروتوکل های مختلف، تعدادی از آنها که عمومی بوده و یا اینکه تنها شامل موجودات آبزی می باشد را مورد بررسی قرار داده ایم. ارزیابی ریسک گونه های غیربومی که به روش های کمی و کیفی تقسیم می شود، توانایی پیش بینی استقرار و گسترش این گونه ها را داشته و بر این اساس ابزاری بسیار کارآمد برای تصمیم گیران به شمار می رود.

ارزیابی ریسک، پروتکل، گونه های مهاجم، مدیریت، موجودات آبزی