خدیجه مرزبانی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور- کرمانشاه
رضا حق پرست - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور- کرمانشاه
رضا محمدی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور- کرمانشاه

گندم دوروم ( L. var.durum)Tritticum turgidum اغلب درشرایط دیم درنواحی مدیترانه ایی که خشکی و گرما دوعامل مهم افت عملکرد درمرحله پرشدن دانه بوده کشت می شود . خشکی منجر به تولید رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و در نهایت تحمل و مقاومت به خشکی می شود . بدین منظور 20 لاین اصلاحی گندم دوروم بهمراه سه رقم شاهد (ساجی، زردک و سرداری) در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی در سال 88-1387 در موسسه تحقیقات کشاورزی دیم ( ایستگاه سرارود) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار ارزیابی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین محیط تنش(دیم) و غیر تنش (آبیاری تکمیلی) در میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز و عملکرد اختلاف معنی داری وجود دارد و تنش خشکی سبب افزایش فعالیت این آنزیم ها و افت عملکرد می گردد. بر اساس نتایج حاصل از مقایسات میانگین و همبستگی بین صفات ژنوتیپ های شماره 13،10،11،1 و شاهد سرداری و ساجی دارای آنزیم پراکسیداز و کاتالاز و عملکرد بالا بوده، این ژنوتیپ ها دارای شاخص تحمل تنش ( STI) بالا و شاخص تحمل (TOL) پائین بوده بنابراین متحمل به خشکی هستند. بنابراین این تحقیق احتمال اینکه این آنزیم ها یک مکانیسم دفاعی در برابر خشکی باشند را افزایش می دهد.

گندم دوروم ، عملکرد ، تنش خشکی ، آنزیم پراکسیداز ، آنزیم کاتالاز