امیر بهادر برادران

توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که جهت پاسخ گویی به مشکلات ایجاد شده در شهرهای مدرن پس از انقلاب صنعتی و از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و توجه خاص به ملاحظات اکولوژیکی، شکل گرفته است. توسعه پایدار دارای رویکردی جامع، طبیعت گرا و انسان مدار و در بردارنده مفاهیم ازشمندی در زمینه حفظ، ارتقاء و بهبود سلامت انسان ها و نظام های اکولوژیکی در بلند مدت و تأمین نیازهای بشری، بدون از بین بردن توانایی نسل آینده است. رسیدن به پویایی اقتصادی، محیط زیست قابل زندگی و برابری اجتماعی از ابعاد مهم آن به شمار می آید. این نوع توسعه در واقع روشی است که با رفاه مردم در مناطق شهری رابطه ای مستقیم دارد. از این رو تمامی ابعاد و جوانب زندگی شهرنشینی از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، کالبدی و دیگر عوامل را در بر می گیرد. از آنجایی که همه این ابعاد به طور طبیعی به یکدیگر وابسته می باشند و بر یکدیگر تأثیر می گذارند. ابتدا نیازمند شناخت و سپس اتخاذ چارچوب های دقیق برنامه ریزی شده و طراحی شده ای است کهبه کمک آن هماهنگی و تعادل بالاترین سطح پایداری در شهرها و مناطق شهری حاصل شود. روند پژوهش این گفتار از آشنایی با مفهوم توسعه پایدار آغاز و در ادامه به اهداف، اصول، تعریف پایداری و شهرپایدار پرداخته و سپس به بررسی دو شهر پایدار جهانی (ونکوور و مصدر) به عنواننمونه پرداخته است.

شهر، توسعه، توسعه پایدار، ابعاد پایداری، توسعه شهری پایدار