ندا مظفری - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر،معماری،بوشهر،ایران
پویا دولابی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر،معماری،بوشهر،ایران
باقر کریمی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر،معماری،بوشهر،ایران

مقصود بازگشت به خانه است بازگشت به خویشتن خویش، به دور از غم غربت و هجرت، جهت حرکت به سوی آینده، در حال زندگی کنیم و ازگذشته ی خود درس گرفته، و آن را به فراموشی نسپاریم و رنگ تعلق به سرای خود بخشیم.ما ساکن خانه های خود هستیم و نه از آن خاطره ای داریم، ونه در شکل بخشیدن به خاطره ی آن سهیم هستیم. شکست ناشی از اندیشه ی نوگرایانه ی تولید دوباره را می توان به چشم دید.بایستی به بافت های کهن شهری اندیشه ای نو را تزریق کرد، که شهروند در آن نقش دوگانه ی بازیگر و تماشاگر را دارا باشد. در این صورت تعاملی بین شهر و شهروند برقرار می گردد و معمار می تواند در خاطره سازی برای فضاها ایفای نقش کند.دیرزمانی است که مردم بافت تاریخی فقط نقش یک تماشاگر را در زندگی خویش دارند برای اینکه طراحی متناسب و ماندگاری داشته باشیم، بایستی به زمینه طرح و فرهنگ و پیشینه ی مردم آن توجه داشته واز آن بهره گیریم. زمینه گرایی با تاریخ، فرهنگ و اجتماع پیوند دارد.بایستی بر روی شانه پیشکسوتان بایستیم و سنت خاصی را ادامه دهیم.روش این تحقیق توصیفی تحلیلی است و ابزار تحقیق مطالعات کتابخانه ای میدانی و پرسشنامه می باشد نتیجه ی احتمالی این تحقیق ارائه راه حلی بهینه برای رسیدن به تعامل بین معماری جدید و بومی ، احترام به سنت ها و به کار گیری آنها در معماری امروز، توجه به نیازهای انسان های معاصر و پیشرفت تکنولوژی ، بهره گیری از نظریات ساکنان بافت در طراحی ، دخیل کردن مردم در سرنوشت خویش و ارائه راهکار جهت طراحی در بافت تاریخی بوشهر با بهره گیری از فرهنگ و زمینه ی تاریخی آن می باشد.

زمینه گرایی، بافت تاریخی، بوشهر