افسانه بینش فر - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد جلفا
یاسمین دوزدوزانی - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آذر شهر

رشد سریع جمعیت و گسترش ناموزون شهرنشینی در ایران ، روند بحرانی نمودن مسائل محیط طبیعی را سرعت بخشیده است. در این شرایط ، الگوی پیشنهادی برای توسعه ملی ، همانا توسعه پایدار است. در مقاله حاضر به مفاهیمی چون پایداری، سیر تکامل آن در حیطه نظری و عملی ،توسعه پایدار و اصول دستیابی به آن، توسعه شهری پایدار از نظر اندیشمندان و طراحی شهری پایدار به عنوان راهکاری برای رسیدن به جامعه شهری پایدار مورد بررسی قرار گرفته شده است.روش مورد استفاده در پژوهش حاضر در مرحله جمع آوری و مطالعه منابع موجود اسنادی و در مرحله تجزیه و بررسی اطلاعات گردآوری شده تحلیلی- توصیفی می باشد. نتیجه کلی از پژوهش انجام شده این است که با حفظ شیوه تفکر و زندگی کنونی، به خصوص خودخواهی لجام گسیخته و فردگرایی همبستگی زا نمی توان به توسعه پایدار و به تبعیت از آن شهر پایدار دست یافت، توسعه ای که اساساً با جامعه مصرف گرا سر سازگاری ندارد

پایداری، توسعه پایدار، شهر پایدار